Ira-belar urdina euskal endemismoa dela esan genezake, soilik mendebaldeko Piriniotan eta euskal mendietan azaltzen baita. Oso lore politak ditu baina ez da ikusteko espezie erraza, soilik altitude handiko guneetan hazten baita. Gainera, "Kaltebera" eta "Sentikorra" kategoriatan sailkatuta dago EAEko eta Nafarroako Zerrenda Gorrietan.

Landare iraunkor belarkara dugu, lurpeko tuberkulu biribilduekin eta errizoma lodiekin. Metro baterainoko zurtoin tenteak ditu, sinpleak edo adarkatuak.

Hostoak, txandakatuak eta palmatisektuak. 5-7 lobulu erronboide dituzte, nerbio nabari askorekin eta erretikulatuak.

Loreak urdin-morexkak dira, panikulak osatzen dituzten luku-erakoak. Lore askeak izaten dira, iletsuak eta guruintsuak. Lore zigomorfoak dira, hau da, periantoa eratzen duten bost sepaloetatik bat handiagoa da, kanpaitxoa alegia, bi aldiz zabala baino luzeagoa. Bost petalo dituzte baina murriztuta agertzen dira eta maiz sepaloen artean ezkutaturik daudela eta zaila suerta daiteke hauek aurkitzea.

3-4 folikulu glabrok osatzen dute fruitua. Haziek zeharkako 4-6 lamina txiki dituzte aurrealdean, hegoak balira bezala.