Euskal Herriko Boletus mardulenetakoa da. Txapela zuri grisaxka da, ez du inoiz kolore arrosaxkarik edo gorrixkarik. Txapelarekin konparatuz, hanka txikia du, eta sareduna gainera. Mamia zuri horixka da, baina moztean berehala urdintzen da. Usain desatsegina eta zapore gozoa du. Espezie hilgarria ez den arren, oso pozointsua da; tripako oinatze latzak sor ditzake.
Txapela, hasieran hemiesferikoa den arren, gero ganbil eta ganbil-zabalduaren forma du. Diametroa 10-30 cm-koa da, mamitsua, trinkoa eta zuri grisaxka kolorekoa. Perretxiko honek ez du inoiz kolorazio arrosarik edota gorririk. Ertz inbolutua du, eta gingildurak edo tolesturak izaten ditu askotan. Kutikula belusatua da gazteetan.
Txapelarekin alderatuz, hanka oso motza da, 4-15 x 3-10 cm-koa. Oso barrunbetsua da, goialdea horia, erdialdea gorrixka eta oinarria hori-arrexka da. Saretxo gorri-laranja du.
Lodia eta zuri horixka kolorekoa da; ebakitzean urdindu egiten dena. Hasieran usain nahiko ahula izaten du, garraztua, baina ondoren oso desatsegina. Zapore gozokoa da.
Jalkinean oliba-marroi kolorea du, eta esporek 12-15,5 x 5,5-7 μm-ko tamaina dute. Fusiformeak dira.
Espezie termofilo hau, hostozabalen basoetan agertzen da; harizti eta pagadietan batez ere, karezko lur basikoak dauden ingurunean.
Perretxiko hau uztaila eta abendu bitartean ateratzen da.
Nahiz eta izen deigarria izan, ez da onddo hilgarria, bai ordea oso pozoitsua, gordinik janez gero batez ere. Purga-ondorioak dituzten sabeleko arazoak eragiten ditu, eta ondoren, tripako oinaze latzak sortzen ditu.