Arnika landarea dagoeneko XII. mendean aipatu zuen Santa Hildegardak. Izan ere, aspaldidanik dira ezagunak landare honen propietate anitzak eta hori dela eta oso erabilia izan da pomadak egiteko eta sendabelar modura. Landare honen gehiegizko erabileragatik, hala ere, bere populazioen gutxitze nabaria eman zen eta egun, Euskal Herrian 'Kaltebera' bezala sailkaturik dago.

Landare iraunkor belarkara dugu. Lurpeko enbor sendoaren puntan  hosto-erroseta bat sortzen da eta zurtoin tentea du, 15-60 cm-ko garaiera lortzen duena.

Hosto luzangak eta lantza formakoak ditu, ertz osokoak. Hosto gehienak sinpleak dira eta basalak dira baina kaulinar batzuk ere egon daitezke, beti oposatuak. Basalek eta beheko kaulinarrek 6-17 x 2-4 cm neurtzen dituzte, obobatuak edo eliptikoak dira eta azpialdean, pubeszentzia hauskara dute guruinetan.

Metro erdiko zurtoinen puntan kapitulu motako infloreszentzia ederrak sortzen dira, 8 cm-rainoko diametrokoak eta lore horiz osaturik daudenak. Infloreszentzia hauek 1-3 kapitulu izan ditzakete, pedunkulu iletsuak dituztenak eta txandakatutako bi braktea linear. Inbolukruaren brakteak gehienetan bi hileratan kokatzen dira eta lantzeolatuak eta belarkarak dira.

Errezeptakulua ganbila da, hau ere iletsuak eta honen kanpoaldean lore ligulatu emeak eta barne-lore hermafroditak kokatzen dira. Lore emeak 18-25 x 8-5 mm-koak dira, 2-3 mm-ko 2-3 hortzekin.

Fruituak, akenio txikiak dira. 6,5-9 mm-ko sahietsak dituzte eta korola bezain luzea den kardilauna dute, oso iletsua.

Banaketa boreo-alpetarra duen landarea dugu, hau da, mendi garaietan eta oso iparraldera dauden latitudeetan bizi da. Iberiar Penintsulari dagokionez, Pirinio mendietan zehar banatuta dago. Euskal Herrian ez da oso ugaria, 800 eta 1250 metro bitarteko iparraldeko mendietan baino ez baita bizi,  Legairen (Entzia), Askiolan (Urkila), Ordunten (Zalama) eta Aralarren (Amezketa), hain zuzen ere.