Landare arrunta da Euskal Herriko basope hezeetan. Hostoak zauriak sendatzeko erabili izan dira, propietate sendagarriak omen dituelako. Dena den, kontuz fruituekin, pozoitsuak baitira.
1,5 m arteko zuhaixka. Zurtoin etzanak ditu eta gazteek, luzetara bi saihets longitudinal izan ohi dituzte. Ez ditu generoko beste hainbat espeziek izan ohi dituzten guruin gorri, beltz edo anbar-kolorekoak.
Hosto oposatuak eta dekusatuak ditu; zabalki obatuak edo obatu-lantzeolatuak, punta kamutsekoak, erdi besarkatzaileak eta azpialdean glaukoak.
Loreak zurtoinaren muturrean, korinbo-erako zimetan elkartzen dira. Bost sepalo ditu, iraunkorrak, elkarrekiko desberdinak eta obatuak dira. Korola bost petaloz osatzen da, horiak eta askeak. Bost estamine ditu, gehienez petaloen luzerakoak. Ginezeoa hiru karpelokoa da eta estiloak obulutegia baino laburragoak dira.
Fruitua mamitsua da, hasieran gorria eta gero beltza, zabalki elipsoidala edo ia esferikoa. Barnean hainbat hazi hegodun izaten ditu, kolore arre ilunekoak.
Europa mendebaldean eta hegoaldean oso hedatuta dago, eta, Asia erdialdera eta Afrika iparraldera iristen da. Euskal Herrian, oso arrunta da kantauriar isurialdeko muinoetan, baina hegoalderantz joanda gero eta urriagoa da, klima lehortuz joan ahala.
Ibai-ertz, trokarte, heskai nahiz hainbat motako basoetan ager daiteke; beti ere gune laiotz eta hezeetan.
Maiatza eta abuztua artean loratzen da.
Bere hostoak zauriak sendatzeko erabili izan dira, ezaugarri orbaintzaileak dituela argudiatuta.