Onddo honen perretxikoa udaberri erdialdean agertzen da eta udazkenera arte irauten du. Hanka, poroak eta mami trinkoa hori kolorekoak dira, ebakitzerakoan berde-urdintzeko joera txikia dute, eta berehala jatorrizko kolorera bueltatzen dira. Perretxikoa jangarria da, zapore eta usain atseginak ditu; hala ere, jateko orduan hanka kentzea gomendatzen da.
Txapelak hasieran duen forma hemisferikotik, ganbil zabalera jotzen du. Normalean, 8-16 cm-ko diametrokoa da, baina batzuetan, 18 cm baino gehiago izan dezake. Ertz gaineztatua eta inkurbatua du, eta gainaldeko uhinak irregularki banaturik daude. Kutikula ilupaduna du, eta gris-okreskaren eta marroi ilunaren arteko kolorea.
Hanka erraboilduna eta sendoa da, 6-18 x 1,5-5 cm-koa. Zahartzerakoan luzatu egiten da, eta zenbaitetan, sustraikera sendo eta nabaria izaten du. Hanka okre-horia da, baina oinaldean kolore arrearekin nahasten da. Goialdean, kolore bereko saretxoa izaten du.
Mamia lodia eta tinkoa da, hori-zurbil kolorekoa eta ebakitzean urdinera oso gutxi aldatzen dena. Hankeko mamia gogorragoa da, kortxoaren ehunduraren antzekoa, eta mozterakoan gorrixka bihurtu daiteke. Zapore eta usain atseginak ditu, hurra zaporea eta intxaur berriaren usaina.
Jalkinean oliba-arreak dira, eta mikroskopiotik begiratzean kolore hori lausokoak. Lauak eta eliptikoak dira, 10-14 x 4-5 μm-koak.
Hostozabalen basoetan agertzen da, nahiz eta baso mistoetan ere aurkitu izan den. Bakarka edo talde txikitan ateratzen da beti.
Perretxikoak udaberriaren erdialdetik udazkenaren bukaera arte irauten du.
Jangarri bikaina da, baina hanka kentzea gomendatzen da.
Honen txapela gorrixka da.
Honen txapela ere gorrixka da.