Inongo balio gastronomikorik ez duen onddo hau oso arrunta da Euskal Herrian. Talde handitan hazten da, hondar egurtsuak dauden tokietan. Tamainarai dagokionez txikia da, bere txapelak ez baitu 4 cm baino gehiago izaten, hau kolore arre-doratukoa da. Estipe luzea izan dezake, 10cm-tako.
Hasieran oboidea da, alea heltzen doan heinean kanpai itxura hartzen du. 2-4cm-tako txapel txikia garatzen duen onddoa da. Ertza ildaskatua dauka. Ildo hauek ertzean hasi eta erdiraino luzatzen dira. Kolore arre-doratua dauka, ertz aldea argiagoa izaten delarik. Txapela, mika (garatxo txikia) erako pikor borobil eta distiratsuez estalita egoten da. Onddo hau ere delikueszente da baina, genero bereko beste espezie batzuk baino motelago.
30-100 x 2-5mm-tako hanka garatzen du, hau zilindrikoa, hutsa eta azpi aldetik loditua izaten da. Estipeak kolore zuria izaten du eta hauts zuri batez estalirik egoten da. Ale heldutan, azpi aldeak kolore horixka izaten du eta ilegabea da.
Himenoforo orriduna garatzen du. Hasieran· lamina hauek zuriak dira, gero purpurak eta indibiduo zaharrek kolore beltzekoak izaten dituzte. Lamina hauek finak, pizkat adnatuak eta·ertz zurikoak dira.
Mamia fina, usain eta zapore gabea da. Mami honek kolore arre doratua dauka.
Esporak amigdaliformeak edo fusiformeak dira. Poro germinatibo zentrala daukate. Esporak kolore marroi ilunekoak dira. 6.5-9x3,-5µm.
Talde handi edo oso handitan hazten den onddoa da hau. Eroritako, lurperaturiko, partzialki erretako edo usteldutako egurrean azaltzen den onddoa da. Oso arrunta da hosto zabalen basoetan eta herriko lorategian.
Udaberrian hasi eta negu hasiera arte aurki daitekeen onddoa da hau.
Jateko ez dauka inongo baliorik, are gehiago batzuen esanetan intoxikazio batzun susmagarria da.