Oso perretxiko arriskutsua da, Amanita phalloides perretxikoaren antzeko intoxikazioak sortzen baititu. Gainera, pozoinak ez du efekturik perretxikoa jan denetik 12-13 egun pasa arte, gibelean eta giltzurrunetan nekrosiak sortuz. 50. hamarkadan perretxiko honek ehun heriotz baino gehiago eragin zituen Polonian; gaixotasunaren eragilea misterio bat izan zen 1952rarte, orduan konturatu baitziren gaixotasuna pairatutako guztiek Cortinarius orellanus perretxikoa jan izan zutela.

Artikuluari buruz Egilea: Sorrera: 2011/12/04 Azken eguneraketa: 2012/01/26 Bisita-kopurua: 1040 Motzean Taxonomia Dibisioa: Basidiomycota Klasea: Agaricomycetes Ordena: Agaricales Familia: Cortinariaceae Deskribatzailea: Fr. (1838) Sinonimoak Dermocybe orellana Ekologia Mikorrizikoa Jateko balioa Hilgarria Perretxiko-garaia Perretxikorik ez Perretxikoak bai

Makromorfologia

Pileoa

7-10 cm-koa, ganbila, nahiko irekia, oso lehorra, ezkata txikiekin eta kolore laranja-arrekoa.

Estipea

Zilindrikoa eta oinaldean kurbatuta. 8-12 x 0,8-1,3 cm-koa da, kolore horixka edo urre kolorekoa, zuntz gorrixkekin erdialdean, pixka bat ilunagoa oinarrian. Kortina nabarmena da eta hori kolorekoa izan ohi da.

Orriak

Laminak oso banatuak elkarrengandik, bertan basidio motako esporangioak.

Mamia

Horixka eta errefau usainarekin.

Mikromorfologia

Esporak

Ekologia

Habitata

Ez da oso espezie ugaria, baina udazken aldera hostoerorkorren basoetan aurki daiteke, bereziki lurzoru areatsua duten harizti eta gaztainadietan.

Perretxiko-garaia

Udazkenean aurki daiteke.

Jateko balioa

Oso pozointsua. Ez da oso ugaria eta bere itxurak ez du erakargarria egiten.