Toxizitate altuko perretxikoa sortzen duen onddoa da, sindrome orellanikoa eragiten baitu, eta hilgarria suerta daiteke. Hostozabalen basoetan garatu ohi ditu fruitu-gorputzak udazkenean. Beste hainbat espezie generokiderekin nahas daiteke; ondorioz, kontu handiz erabili beharreko perretxikoak dira Cortinarius generoko espezieenak.
3-7 cm-ko diametroko pileo ahurra du, heldu ahala zapaltzera jotzen duena. Orokorrean, horia eta lingirdatsua da, baina pileoaren erdialdea ilunagoa izan ohi da; gorri-marroiska. Maiz, orban ilunak izan ohi ditu. Ertza beherantz kurbatua du.
Estipeak 5 eta 8 cm bitarteko luzera izan ohi du, eta 1-1,5 cm-ko zabalera. Zilindrikoa, zuzena eta hori kolorekoa da. Azpialdean, erraboil sendoa baina ez oso handia izan ohi du. Gainazala zuntzaskara da, goitik behera marratua, eta errezela, gainerako generokideekin gertatu moduan, arrea da.
Xaflak atxikiak eta muxarratuak dira, meheak, euren artean ezberdinak eta kolore horikoak.
Horia edo urre kolorekoa da, zapore gozokoa.
Esporek almendra-forma dute eta marroiak dira, garatxodunak. 10 - 12 μm luze eta 5,5 - 6,5 μm zabal dira.
Perretxikoak udazkenean garatzen ditu onddo honek, hostozabalen basoetan; batez ere, pagadi eta artadietan, kareharria ugaria den inguruetan agertu ohi baita.
Toxizitate oso altuko perretxikoa da, hilgarria izan daiteke.