Zilbeti, 2050eko apirilaren 27a

Etorkizuneko bisitari agurgarria,

Hondoa jo dugu. Urtetako borroka luzeak zerbaitetarako balio izan duela esatea gustatuko litzaidake. Baina zaila egiten zait, ez dugulako gure helburua zena lortu: natura babestea; bailara bati benetako etorkizuna bermatzea; inguru honetan harrobirik ez egitea, alegia. Jendeak dio gizartea gure alde jarri dugula, eta hori gauza handia dela. Pozik egon beharko genukeela. Hori da gehien etsitzen nauena, ordea. Jendearen gainetik pasa direla. Hitz hauek orain dela 40 urte idatzi nituen. Orduan Zilbetiko mendi hauetan ez zegoen inolako harrobirik, mendi-magal guztiak basoz eta larrez beteta zeuden eta bertako biztanle gehienak basogintzatik, abeltzaintzatik eta haien landetxeetara joaten ziren turistei esker bizi ziren. Bizimodu horrek ez zuen herria aberasteko lain ematen, baina jendea pozik bizi zen. Orain, ikusten duzunez, harrobitzar bat dago garai batean pagoak altxatzen ziren lekuan.