Comments (5)

• 

  Mikel Irastorza

  18 December 2012 at 10:19 | #

  Egia esan, igoera honetan atera zuten argazkian ez dirudi Herzog gailurrean denik ere. Beste eskaladetako argazkiren batean ere sentsazio bera izan dut maiz, niri behintzat ez zait hain bistakoa egiten gailurrean ateratakoak direnik. Ez nabil, arren, kasu honetan (ez beste inorenean) gailurra egin zutela zalantzan jartzen, izango dira nirea baina begi zorrotzagoak noski! Baina Pasabanekin superwoman sarirako lehian ibili zen korearraren kasuaz gogoratu naiz. Besterik gabe, gailur bat balekoa den ala ez erabakitzeko irizpideak zein diren jakin nahi nuke. Entzuna dut Katmandun badagoela halako autoritate bat argazkiak ikusi eta gailurra balioztatzen duena, ezta? Inork argitzerik bai?

  reply

• 

  Eñaut Izagirre

  18 December 2012 at 15:34 | #

  Kaixo Mikel!
  
  Bai komentatzen dozun autoritate hori Elizabeth Hawley (Miss Hawley) britainiar anderea da. 89 urte dauzka eta 1960tik Nepalen bizi da. Inoiz ez da zortzimilako batean egon, baina kronista bezala ezaguna da, hau da, bere kargu dago igoera bakoitza baieztatu edo ezezkoa ematea. Gauza benetan tristea da egia esan.
  
  Bestalde, zalantza sortzearen gaixan inguruan... bueno niretzat, eta Iñaki Otxoa de Olza zenduaren hitzak gogoan: "mendia bidea da, modua, eta hori betez gero pastel osoa jan duzu, horrez gain gailurrera iritsi bazara, pastel horri ginda jarri diozu". Horrekin esan nahi dudana da oroitzapen hau ez dela igoeragatik soilik, baizik eta, Mauricek berak, zein espediziokideek suposatu zutenagatik. Himalayismoaren berritasuna eragin zuten, eta batez ere, hamarkada haietako espedizio astun eta tradizionalak baino, azkartasunean eta kordadaren garrantzian indarra zuen espedizioa zela.
  
  Eta ziur aski dena lotua doa, ez gendulako Reinhold Messner edo Jerzy Kukuczkarik ulertuko Lionel Terray edo Maurice Herzog gabe...

  reply

• 

  Eñaut Izagirre

  18 December 2012 at 15:39 | #

  Hasieran esatia ahiztu jata, igoerak dokumentatzerako orduan (Ms. Hawleyri erakusteko) gailurreko argazkia beharrezkoa dela, eta alpinista ezagun batek edo bestek aipatu didanez, dudaren bat egongo balitz, tontorrerako bidearen zein gailurretik ikusten denaren deskribapena eskatzera hel daitekeela.
  
  Eta nor da hau igoera bat onartu edo atzera botatzeko? Ba antza, zortzimilako zirkuluetan errespetu handia duen pertsona.

  reply

• 

  Eñaut Izagirre

  18 December 2012 at 15:40 | #

  Eta orain zertxobait begiratu dudala, britainiarra beharrean amerikarra da jeje.

  reply

• 

  Mikel Irastorza

  18 December 2012 at 16:12 | #

  Lehen esan bezala ez dut zalantzarik heroi hauen jardunaren inguruan eta noski, halako muturreko esfortzuaren ondoren nahikoa lan izango da lurrera ziplo ez erortzen argazkiaren perspektibaz edota gailurra ongi enfokatzeaz kezkatzen hasteko! Bitxia, bestalde, Howley andereñoaren kasua, banuen halako zerbait entzuna bai … tristea izan daiteke, baina ez al dio Himalayismoak hain berea duen kutsu epiko eta erromantikoa ere ematen guztiari?
  
  Artikulu ederra. Iruditzen zait, mendian profano garenontzat behintzat, Himalaya dela alpinismoaren Frantziako Tourra. Tamalez, maiz Otxoa de Olzak aipatutako pastel eta gindak alde batera utzi eta kirol-norgehiagoka soil bezala saltzen zaigu (eta erosten dugu). Hala ere, uste dut merezi duela hainbeste heroi, tragedia eta balentria eman dituen hari horri tira egitea. Zenbait artikulu idazteko eman lezake agian? Kar kar ;) Zorionak beste behin!

  reply