Tristan da Cunha artxipelagoa -Tristan da Cunha, Gough, Inaccessible eta Nightingale uharteek osatua- Ozeano Atlantikoaren hegoaldean dago; Antartikako kostaldetik 3.700 kilometro baino gehiagora, Afrikako hego muturretik 2.800 kilometro ingurura, eta Hego Amerikako ekialdeko kostaldetik 3.000 kilometro baino gehiagora aurkitzen da. Artxipelago hau itsasoz bestaldeko Britainiar Lurren parte da, Santa Elena eta Ascension uhartediekin batera. 

Irla nagusia den Tristan da Cunharen perimetroa 13 kilometro luze da, eta kostalde ia gehiena itsaslabar malkartsuek osatzen dute, hondartza guneak hegoaldeko zein ipar eta ipar-mendebaldeko hainbat eremutan ikus daitezkeelarik soilik.

Uhartea, bertan ikus daitezkeen hegazti kopuru handiengatik bereizten da, eta gainera, espezie ezberdinen ugalketarako gune garrantzitsuak aurkitu dira; petrel, albatros, pinguino edota gabaienak esaterako.

Geologiari dagokionez, Tristan da Cunha ezkutu-sumendi bat da; profil baxu, zabal eta silizez osatutako laba elkorrek osatua (basaltoa adibidez). Sumendiaren kono nagusia, uhartearen erdigunean kokatzen da, eta itsas-mailatik 2.060 metroko altueran dagoen kraterra Mary Erreginaren tontorra izendatu zuten esploratzaile ingelesek. 

Erupzioei dagokionez, normalean krater nagusiko ateraketak izan dira ohikoena, baina sumendiaren isurialdeko kono txiki eta pitzaduretatik ere laba ateraketak eman direla ikus daiteke satelite-irudian.

Tristan da Cunhan izandako azken erupzioa ezaguna 1961-1962 bitartean gertatu zen, eta uhartearen ipar kostaldean dagoen giza-egonleku bakarraren ebakuazioa eragin zuen.