Ainar arruntaren (Calluna vulgaris) antzeko espeziea dugu hau baina bere izen espezifikoak dioen moduan, ainar purpurak itxura errauskara du eta hostoek kolore morexkak aurkezten dituzte zenbaitetan. Europako erdialde eta mendebaldean zehar banaturik dago eta Euskal Herriko iparraldeko mendiguneetan erraz ikusi daitekeen espeziea da.
60 metroko altuera lortzen duen zuhaixka da. Enborrean gutxi markatutako zenbait sahiets izaten ditu eta enbor azala zertxobait gorrixka izaten da. Gainera, guruinik gabeko iletxoz estalita dago. Iletxo zuri hauek itxura errauskara ematen diote eta hortik datorkio, hain zuzen ere, latinezko izen espezifikoa.
Hostoak bertiziloka multzokatzen dira eta bertizilo bakoitzak 2-7 x 0,3-1 mm-ko 3 hosto izaten ditu. Hostoak formaz lantzolatuak dira eta ertzean dituzten zilioak kenduta, glabroak dira gainontzekoan.
Loreak panikula motako infloreszentzietan taldekatzen dira. Panikula hauek adarren muturretako eta alboetako lukuek eratzen dituzte. Orokorrean alboetako lukuek lore gutxiago dituzte, adarren puntetakoek baino.
Kalizak 3,5 mm-ko 4 sepalo ditu. Sepaloak aske daude eta formaz lantzeolatuak dira, hostoen antzeko berde kolorekoak. Korola, aldiz, urtzeolatua da, 7,5 mm-rainokoa eta purpura kolorekoa.
Androzeoak disko nektarifero batetik aurrera garatzen diren 8 estamin ditu. Anterak 1 mm-koak dira eta triangelu formako apendizeak dituzte. Ginezeoak obario supero tetralokularra du, glabroa.
Kapsula motako fruitua dute, glabroa. Honek bere baitan hazi txikiak gordetzen ditu, zertxobait okerrak izaten direnak.
E. ciliarisek hosto eliptikoak edo lantzeolatuak ditu, ziliatuak eta zurixkak azpialdetik. Bere korola 8-10 mm-koa da eta loreak luku lateral oblongoetan multzokatzen dira.
Aldiz, E. cinereak hostoak bertizilotan multzokaturik ditu, azpialdekoak erabat eliptikoak edo obatu-lantzeolatuak, galtzarbetako hostorik gabe. Gainera, infloreszentzia terminalak ditu.
E. vagansek hosto linearrak ditu, ziliorik gabeak eta ertza erabat kiribildurik dutenak, hostoa guztiz estaliz. Infloreszentziak ez dira lateralak eta korola 2,5-3,5 mm-koa da.
Aldiz, E. cinereak hostoak bertizilotan multzokaturik ditu, azpialdekoak erabat eliptikoak edo obatu-lantzeolatuak, galtzarbetako hostorik gabe. Gainera, infloreszentzia terminalak ditu.
Europako erdialde eta mendebaldean zehar banaturik dago. Iberiar Penintsulako iparraldean agertzen da, bereziki mendebaldean.
Txilardietan, pinudietako argiguneetan eta hariztietan hazten da, zonalde azidoetan (pH 3-4,5) edo karbonatatu gabeko eskualde karedunetan. Itsas mailatik 1400 metrora hazi daiteke. Argitasun asko behar du hazteko baina ondo jasaten du itzala ere. Tenperatura epelak behar iaten ditu eta ez ditu mugako tenperaturak eta izozteak jasaten. Lur heze edo lehorretan hazten da, nitrogeno askorik ez dutenetan.
Ekainetik irailera loratzen da.