Europako endemismo hau bitxikeria bezala aurki daiteke Euskal Herrian, Gorostiaga, Urkilla eta Altzania, edo Leyre bezalako mendizerretan. Erraz bereiz daiteke hostoen oinean foliolo aske pare bat edo bi izan ohi dituelako.
15 m arteko zuhaitza. Adar gazteak iletsuak dira eta, begiak nahiko ilupadunak eta ez likatsuak. Zurtoinaren azala leuna eta grisaxka. 60 cm-tik gorako diametroko zurtoina.
Hosto bakunak, obal-lantzeolatuak. Zenbaitek oinaldean 1 - 2 (-5) gingil-pare aske izanten dituzte. Erdialdean ebakidura gero eta txikiagoa duten 3 - 4 pare, eta, puntan zerradura bikoitza. Gainaldean apur bat ilupadunak dira eta azpialdean ilupa gris-zurixkarekin estaliak.
Loreak korinbotan elkartuta, eta, infloreszentziaren adarra trinkoki ilupaduna loraldian eta ia glabroa fruitu-garaian. Kaliza 5 sepaloz osatua, ilupadunak kanpoaldetik; korolak 5 petalo, zuriak eta, ilegabeak edo ia ilegabeak. Androzeoak 18 - 20 estamin, harizpi glabroekin eta, antera zuri-horixka edo krema-kolorekoekin; ginezeoak 2 - 3 karpelo, oinaldean soldatuak eta beste hainbeste estilo libre, oinaldean ilupadunak.
Fruituak pomo biribilduak dira eta gorriak. Barruan 1 edo 2 hazi obatu dituzte.
Beste Sorbus-en bat ekar lezake gogora, baina erraz bereizten da hostoen oinean foliolo aske pare bat edo bi izan ohi ditu eta.
Norbegian, Suedia ekialdean, Finlandia hego-mendebaldean eta herrialde baltikoetako leku batzutan. Hortaz aparte Europa erdialdean eta hego-mendebaldean han-hemenka sakabanatuta. Euskal Herrian bitxikeria moduan aurki daiteke Gorostiaga, Urkilla eta Altzania edo, Leire bezalako mendizerretan.
Urkidi, harizti eta pagadietako soilgune eta mendeletan bizi da. Lurzoru azidoak behar ditu, beraz, mendi silizeotan aurkitudo dugu bereziki.
Maiatzetik ekainera loratzen da.
Tarteka adornurako landatzen da Europa iparraldean, baina beste zenbait Sorbus baino gutxiago.
Euskal Herrian 'Galtzeko zorian' bezala sailkaturik dago EAEko natura babesteko ekainaren 30eko 16/1994 Legean oinarrituz, 2011. urtean argitaratu zen Espezie Mehatxatuen EAEko Katalogoan. Izan ere, populazio pare bat bakarrik ezagutzen da, Urkila (Araba) eta Altzania (Gipuzkoa) mendilerroetan, hain zuzen. Gipuzkoan ezagutzen den populazio bakarra mendipista baten ondoan dago. Horrenbestez, baso-lanak, hala nola, egurraren ustiapena eta pistak eta egurra ateratzeko bideak egin eta berritzeko lanak, kaltegarriak izan daitezke
ale gutxi horientzat.
Arabako populazioa toki zailagoan dago, iristeko zaila den harkaitz baten erlaitzetan, baina oso ale gutxi daude eta, beraz, edozein eraldaketek kalte nahiko handia eragin dezake.