“Mendiko angula” izenez ere ezagutzen den perretxiko hau jangarri ona da, eta Cantharellaceae gehienak bezala lehortuta kontserbatzeko oso egokia da. Ale helduen txapelak inbutu forma bereizgarria dute. Txapelak hankak baino kolore ilunagoa du, eta pileoa gris-arrea den bitartean estipea hori kolorekoa da. Mamia hori-argia da eta zapore eta usain atsegina du. Espezie berantiarra izaten da, eta leku hezetan eta konifero basoetan ateratzen da.
2-6 cm-ko diametroa du txapelak eta tronpeta edo inbutu formakoa da. Hala ere, hasieran ganbil-zilborduna eta laua izaten da. Alea heltzen denean inbutuak hankaren barruko hutsunearekin bat egiten du. Ertza uhindua eta irregularra da, kizkurtua. Kutikula banaezina da. Azpi horiaren gainean marroi-gris ilunez zuntzexkatua dago.
Txapel erdia eta estipeko barrunbea komunikaturik daude. Hankak, 3-9 x 0,5-12,5 cm-ko tamaina izaten du eta erdian kokatzen da. Luzea, hauskorra eta leuna da. Kolore horiaren eta laranjaren arteko tonuak izaten ditu eta oinaldea ia zuria da.
Orriak baino ximur itxura handiagoa dute, eta ale helduetan nabarmenagoak dira. Dekurrenteak dira eta kolore hori-laranja bizia izaten dute.
Mehea, elastikoa eta krema edo hori argi kolorekoa da mamia. Eztainu-belar usaina du, eta ale gazteetan aran usaina. Zaporea berriz, gozoa da.
Zuri-hori kolorekoak, leun eta eliptikoak. 10-12 x 7-8 μm-ko tamaina izaten dute.
Koniferoak dauden leku hezeetako goroldioetan eta belarretan ateratzen dira.
Espezie berantiarra da, udazkenean hazten da. Urola Kosta bailaran nahiko espezie urria da.
Jangarri oso ona da.
Antza handia du baina txapelaren azpian ez du hain kolore deigarria, gris arre edo hori kolorea du.
Saltsa-Perretxiko Horiluna ( Craterellus tubaeformis ) |
Honek ere antza handia du baina honen tolesturek tonu lilak dituzte, eta gainera, mamia belztu egiten da.