Astigar zorrotza platanoaren (Platanus x hispanica) oso antzeko hostoa duen astigarra dugu eta hortik datorkio, hain zuzen ere, izen zientifikoa. Europako iparraldeko zuhaitza dugu jatorriz (Norbegiako astigarra ere deitua da) baina Ipar Amerikan asko zabaldu egin da bertako astigarra (Acer saccharum) desplazatzen ari delarik. Oso zuhaitz erresistentea da eta arrazoi honengatik, maiz ikus daiteke hiriguneetan landaturik, zuhaitz ornamental modura.

Astigar zorrotza 20-30 metroko altuera lor dezaken zuhaitza dugu. Bere enborrak 1,5 metroko diametroa lor dezake. Forma borobilduko zuhaitza da, gris edo marroi koloreko enbor-azala duena, maiz zartatu egiten dena. Beste zenbait astigarrek ez bezala, zuhaitz helduek ez dute iletxorik izaten enbor-azalean. Berde koloreko adarrak ditu hasieran, gerora marroi kolorea hartzen dutenak. Neguko kimuak disdiratsuak dira, marroi-gorri kolorekoak.

Hosto oposatuak ditu eta formaz, Platanoaren (Platanus x hispanica) oso antzekoak, hortik datorkio izan ere, izen zientifikoa. Hostoak palmatuak dira eta punta zorrotzean bukatzen diren bost lobulu dituzte. 7-14 x 8-20 cm-ko tamaina dute eta lobuluetako bakoitzak hiru albo-hortz ditu, gainontzekoan hostoaren ertza leuna delarik. Hostoen pezioloa 8-20 cm-koa da eta latexa isurtzen du apurtzen bada. Udazkenean hostoak horitu egiten dira.

Loreak korinbo motako infloreszentzietan batzen dira, bakoitzak 15-30 lore izaten dituelarik. Korinbo hauek hori-berdeak dira. Loreek 3-4 mm-ko luzera duten 5 petalo eta 5 sepalo izaten dituzte.

Samara motako fruitua ematen dute udaberrian, hostoen aurretik. Samarak bikoitzak dira eta bi hazi hegodun dituzte, 10-15 x 3 mm-koak. Haziek disko forma dute eta lateralki zapaldurik egoten dira. Hegoek 3-5 cm-ko luzera dute.

Europako iparralde (Norbegiako astigarra ere deitzen zaio) eta erdialdekoa eta Asia mendebaldekoa dugu jatorriz baina Ipar Amerikan ere naturalizatu egin da eta inbasore izatera iritsi da leku askotan. Euskal Herrian, bereziki mendi inguruetan da ugaria.