Landaretxo belarkara hau Europako erdialdeko eta hegoaldeko mendietan aurki daiteke. Gure inguruan, Pirinioetan izaten da nagusi, baina mendebalderantz urriagoa da, eta Euskal Herriko mendebaldeko mendietan du muga. Bere loreek txinparta itxura hartzen dute baina irudi polit honen atzean landare oso toxiko bat ezkutatzen da, altisina izeneko pozoia baitute.

Landare iraunkor belarkara dugu. Lurpeko tuberkuluetatik aireko zurtoin tenteak garatzen ditu, metro erdirainokoak. Errizoma loditua izaten du, tuberotsua.

Landaretxo honen hostoak lobulatuak dira. Lobulazio mota hau duten hostoei palmatisektu deritze eta oso lobulu estuak eratzen dira, 1-2 mm-koak, ia hostoaren oinarriraino erdibitzen direnak. Ira-belar horiak3-4 lobulu izaten ditu hosto bakoitzean.

Zurtoinen puntan daude loreak, infloreszentzia sinpleak edo gehienetan luku modukoak eratuz. Luku motzak izaten dira, pedunkuluen gainean ezartzen direnak eta pubeszentze edo glabreszenteak. Pedizeloak lorea baino motzagoak edo pixka bat handiagoak izan daitezke. Sepaloak (petaloen antzekoak) horiak dira, luze bezain zabala den kanpai hemisferiko moduko bat eratzen dutelarik, hemiesferikoa eta apikulatua lorearen beheko laurdenean. Periantoa iraukorra da eta espoloi nektarifero zuzena dute edo pixka bat kurbatua.

3-5 folikulu ileduneko fruituak garatzen ditu, hazi zimurtsu askorekin, 3-5 mm-koak eta obpiramidalak.

Europako erdialdeko eta hegoaldeko mendietan aurki daiteke. Gure inguruan, Pirinioetan izaten da nagusi, baino mendebalderantz urriagoa da, eta Euskal Herriko mendebaldeko mendietan du muga. Izan ere, Aizkorri eta Entzia mendilerroetan hazten dira ale bakan batzuk, 1000 eta 1550 metro bitarteko altueran.