Oinean zurtutako mulu aromatikoa dugu espezie mediterraneo hau, bazka-landare eta sendabelar estimatua. “Ontinar” sastrakadien osagai nagusia denez, ekosistema honek espeziearen izena hartzen du. Penintsula iberiarreko eta Frantzia hegoaldeko endemismoa da, Euskal Herriko hego erdian hedatua dagoena. Artemisiaren etimologiaren inguruan bi teoria daude; lehenak dio Apoloren aizpa bikia eta ehizaren eta sendatzeko ahalmenen jainkoa zen Artemisari zor zaiola izena; bigarrenak ordea, Mausolo-ren aizpa eta emaztea zen Artemisia II erreginari, botanika eta medikuntzan aditua zenari zor zaiola dio.

Mulu edo belarkia, oinean zurtatua dagoen 60 cm arteko kamefitoa. Oinetik adarkatua, adar zutitukoa eta ilupadunekoa. Guruin-ileen eguzki isla dela eta kolore grixa du bere osotasunean.

Hostoak 1(2) pinatiseptuak dira, txikiak eta motzak, 2-8 mm bitartekoak, eta kolore grisekoak. Forma obalatua dute, ilupa artilekaraz estaliak daude, behekoak txorten motzekoak eta beste guztiak eseriak. Hostoak txandakatuak dira.

Lore guztiak hodi erakoak dira, hori kolorekoak, korola ilegabekoak. Errezeptakulua laua eta hemisferikoa bitarteko formakoa da, iletsua, eta bakoitza 2-5 lore hermafroditaz osatzen da.

Loreak, 1-3 mm-ko kapitulu txikietan, eserietan eta tenteetan biltzen dira, panikula erako infloreszentzia luzatuetan kopuru handietan. Inbolukru brakteak arre kolorekoak dira, 1,5-2,5 mm neurrikoak, bertizilo gutxi batzuetan ezarriak, ilupadunak, eta barnealdekoak ertzean eskariosoak dira. Hostoak baino txikiagoak diren braktea hauek, neguan ugariagoak izaten dira.

Fruitua akenioa da, leuna, ildaska arinekoa edo ildobikoa, kardilaun gabea edo eraztun eskarioso txiki batez hornitua.

Frantzia hegoaldeko eta Iberiar penintsulako endemismoa dugu, baina Frantziako populazioa gero eta txikiagoa da. Marokon oso sakabanatua aurkitzen da.

Euskal Herriko hego erdialdean hedatua dago, isurialde mediterraneoan, bereziki Bardenetako estepetan. Hala ere, gurean duen banaketa area azken urteetan txikitzen ari da.