Agian pinu landaketetan ikusteagatik zaigu arrunta pinu hau baina larizio pinuaren salzmannii subespeziea, Piriniotakoa dugu eta bertako muturreko baldintzei aurre eginez hazten da modu naturalean. Gauza bakarra du ezinbesteko espezie honek: eguzkia. Elurteak eta hotza ondo jasaten dituen arren, ezin da itzalpetan hazi. Hala ere, argitasun nahikoarekin urtean 30-70 cm lortzen dituen espeziea dugu hau.

Zuhaitz hostoiraunkor honek 22-55 metroko luzera lortzen du heldutasunean. Gris, hori edo marroi koloreko enbor-azala du, sakonki zartatua zuhaitzek adinean aurrera egin ahala. Enbor-azal hau nahiko erretxinatsua izaten da eta neguan, kolore laranjako kimu oboideak ematen ditu.

Hazkuntza azkarreko pinua dugu, urtean 30-70 cm lor ditzakeena. Gehienetan forma borobil-konikokoa da bere adakera eta denbora luzez bizi daiteke (500 urterainoko biziraupena du!).

Larizio pinuaren hostoak orratz formakoak dira. 8-16 x 0,15-0,2 cm-ko hostoak ditu, zorrotzak eta zurrunak. Espainia erdialde eta ekialdeko zenbait populaziok hosto zabalagoak dituzte, 1,9 mm-rainoko zabalerakoak (Pinus nigra var. latisquama). Orriak binaka agertzen dira eta kolorez berde ilunak dira. 3-17 erretxina-kanal izaten dituzte.

Larizio pinuak kono motako infloreszentziak gararzen ditu, kolorez horixkak edo marroi argiak direnak, disdiratsuak. Infloreszentzia hauen tamaina 3-8 x 2-4 cm-koa da. Bi sexuetako konoak daude, obuludunak alde batetik, eta espermadunak bestetik.

Konoek pinaburuak garatzen dituzte, 5-10 cm-koak eta ezkata borobildutakoak. Pinaburu hauek berde argiak dira hasiera batean baina gris edo horixkak bilakatzen dira udazkenean, polinizazioa gertatu eta 18 hilabetera. Haziak grisak dira, 6-8 mm-koak eta 20-25 mm-ko hegal horixka dute.

Larizio pinua jatorriz eskualde mediterranearrekoa da eta Espainiatik Asia Txikira edota Txipretik Maghreb-era zabaltzen da. Hala ere, espezie honen zenbait subespezie eta barietate daude eta gehienak birlandaketen osteko populazioak direla argitu behar da. Euskal Herrian P. nigra subsp. salzmannii dugu autoktono bakarra eta soilik Piriniotan agertzen da. Arruntagoa den P. nigra subsp. nigra, birlandaketen ondorioz agertzen da gurean.