Taraxacum officinale espeziea, txikoria-belarra, sorgin-belarra edo mando-belarra, asterazeoen barnean sartzen den landare belarkara da. Askok belar txar moduan hartzen duten arren, landare honen propietateak anitzak dira. Hona hemen adibide batzuk: landarearen hostoak jangarriak dira, eta entsaladan edota beste edozein barazkirekin egosita ere jan daitezke; medikuntzaren arloan dituen onurak direla eta, sendabelar gisa erabili ohi da; eta gainera, erleek asko erabiltzen duten landare espeziea da, ekoizten duen nektar kantitate handia dela eta.

Txikoria-belarra landare bizikorra eta hemikriptofitoa da. Hau da, bi urte baino gehiago bizi daitekeen landarea da, eta esan beharrekoa da, landareari urterik urtera aireko partea baino ez ziola hilko. Begiak lurpean aktibo geldituko dira, baldintza gogorrak igaro ondoren, berriro ere hazteko. Nahiko lodiera handiko sustraiz osatuta dago, batez ere, sustrai axonomorfoa (sustrai-sistemako zentrala). Ondoren, sustrai-sistema horretatik zurtoinak aterako dira. Zurtoinak ez dira oso ugariak eta ez dute altuera handirik bereganatuko ere. Ale gehienek 40-50 cm arteko altuera baino ez baitute hartuko. Horrela, landare hauen zurtoina beti egon ohi denez laburtuta, landare akaule moduan ezagutzen dira. Horrez gain, zurtoinak badu gaitasuna infloreszentzia bat duen adabetarte luzea eratzeko, eskapo edo gara moduan ezagutzen dena.

Hostoak zurtoinaren oinarrian dagoen erroseta basal batetik aterako dira. Hostoak sinpleak izatetik pinnatikonposatuak izatera hel daitezke, eta horrez gain, txandakatuak eta lantzeolatuak dira. Oro har, handiak dira (handienek 25 zentimetroko luzera ere har dezakete), ertz horzduna izaten dute eta oinarrian  arku itxurako lobuluak izan ohi dituzte. Esan bezala, hostoak pinnatikonposatuak dira, eta aurkezten dituzten lobuluak triangeluarrak. Gainera, hostoek erdialdean nerbio nagusia dute, oso ondo bereizten dena. Ez dute peziolorik. Eta esan beharrekoa da, batzuetan landareak hostoetan ileak eduki ditzakeela (ile oso txikiak, ia-ia mikroskopikoak izan daitezkeenak).

Espezie honen loreak hermafroditak eta kolore horikoak dira. Horrek baimenduko du landare hau besteengandik nahiko ondo bereiztea.

Loreak kapitulu bakartietan antolatuko dira pedunkulo edo txorten luzeen bukaeran. Pendukulo edo txorten horiek zilindro itxurakoak eta barrutik hutsak dira. Kapituluak inguratzen, gainera, inbolukru-brakteak daude. Horiek kapituluaren inguruan agertzen diren braktea multzoa dira, gehienetan babes funtzioa izaten dutenak. Espezie honetan, brakteak mota horiek bi ilaratan antolatuak paratzen dira. Barruko ilarak tente egongo dira: landarea loratzen denean irekiko dira eta berriro ere itxi egingo dira fruituak heldu arte. Kanpoko braktea-ilara, ordea, braktea labur eta lantzeolatuek osatuko dute.

Bestalde, loreak kokatzen direneko errezeptakulua laua da eta ez du ezkata moduko egiturarik. Landare guztien korola (petaloek osatzen duten lore-atala) liguletan antolatuta dago, eta esan bezala, loreak horiak eta hermafroditak dira. Korolak, gainera, 20 mm inguruko luzera du eta hagin itxura duten 5 hortz txikitxotan bukatuko da. Androzeoa bost estaminek osatuko dute. Horiek nahiko antera luzeak izango dituzte eta estiloaren inguruan egongo dira kokatuta. Ginezeoa behe-obulutegi batez eta estilotik ateratzen diren bi estigma kurbatuz egongo da osatuta. Obulutegiaren gainaldean, ile moduko egitura batzuk edukiko ditu, kaliz murriztu baten funtzioa beteko dutenak.

Txikoria-belarraren fruitua kolore arre edota gorrixka duen akenioa da, luzeran 2-3 mm artean neurtuko dituena. Formari dagokiola, eliptikoa edo ildaskatua izan daiteke. Eta gainera, goiko aldea inguratuko duten hagin moduko egiturak ditu. Hagin horiek 10 mm inguru neurtzen dituen harizpi bat inguratzen egongo dira, puntan edo muturrean ile sorta bat edukiko duena: kardilauna edo bilanoa. Behin heldu direla, goiko brakteak ireki eta fruituak askatzen dituzte.

Espezie honek jatorri Eurasiarra duen arren, gaur egun nahiko zabaldua aurki dezakegu: Ipar Amerikan, Hegoafrikan, Hego Amerikan, Zelanda Berrian, Australian eta Indian. Esan beharrekoa da, leku askotan inbaditzaile modura hartzen dela.