Himalayako medietan eta Afganistanen jatorria duten zuhaitz hostoiraunkorrak dira. Bizi oso luzea izan dezake, ale batzuren kasuan, 1000 urteetako bizia izatera heldu direla ikusi da. 1500 metrotatik gorako altueratan agertzen dira eta 40-50 metrorarteko altuera lor dezakete. Zuhaitzaren forma triangeluarra edo konikoa da eta enborrak 3 metrorarteko diametroa har dezake. Hosto azikularrak eta malguak dituzte brakioblastoetan faszikulatuak. Lore ar eta emeak ale berean garatzen dira, gerora lore eme horietatik pinaburuak eratuko dira hegodun haziak hegaka askatuko dituztela anemofiliaz sakabanatzeko.Etimologikoki jainkoari eskeinitako zuhaitza bezela ezagutzen da eta apaingarri gisa, egur ustiaketetarako, lurrinak egiteko eta medikuntzan sendagai bezela erabiltzen da.

Konifero honek 40-50 metrotako altuera lortzen du normalean eta gutxi batzutan 70 metrorarteko altuerak lor ditzazketela ere ikusi da.

Enborrak 3 metrorateko diametroa lor dezake eta usain atseginak askatzen ditu, hori dela eta, bertatik olioak egiteko esentziak ateratzen dira. Gainera, enborra nahiko trinkoa denez luzaroan iraun dezakeenez, oso preziatua da egurra egiteko. Enborraren azala ale gazteetan kolore grisekoa eta leuna da, gero  heldu ahala ilundu eta zartatu egiten da.

Eiteak, forma triangeluarra edo piramidala dauka. Adarrak horizontalki hazten dira eta punta inguruan beherantza makurtzen dira. Bigarren mailako adaxkak zintzilikariak izaten dituzte.

Azikuliformeak eta luzangak dira. Makroblastoetan zehar isolatuta agertzen dira batzuk, eta brakioblastoetan faszikulu erako infloreszentzietan beste batzuk. Normalean makroblastoetan agertzen direnak brakioblastotakoak baino luzeagoak izaten dira. Kolore berde-grixazka dute gaztetan eta berde horixka bihurtzen dira denborarekin. Meheak eta malguak dira eta euren luzeera 2,4-5 zm-koa eta zabalera 1mm-koa da.

Gainontzeko zedroetatik bereizteko irizpidetzat azikulen luzeera hartzen da kontutan.

Koniferoak landare monoikoak direnez, bai lore arrak zein emeak ale berdinean agertzen dira.

Lore arrak banaka agertzen dira eta 3-6 zm-tako luzeera lor dezakete. Kolore horixka zein larroxa hartzen dute, forma zilindrikokoak dira eta tente hazten dira.

Emeak, aldiz,infloreszentzietan agertzen dira. 1 zm-rarteko neurriak izaten dituzten piñaburu txikietan hazten dira eta kolore gorri-bioletakoak dira gaztetan, heldu ahala berde-grixazka bihurtzen direla. Ale berean lore arren gainean hazten dira eta anemofilia bidez ernaltzen da.

Pinaburuak dira, hots, ezkatadun frutu lehorrak. Pinaburuek forma oboideoa izaten dute  punta partean forma borobildua hartuz, eta 7-12 zm-ko luzeera eta 5-9 zm-ko zabalerak lortzen dituzte. Ezkata emankor bakoitzean hegodunak diren bi hazi hasikin gordetzen dituzte gerora anemokoriaz barreiatuko direnak.

Hasieran kolore berdekoak dira baina bigarren urteko udazken aldera kolore marroixkak hartzen dituzte.

Jatorria Himalayako ipar mendebaldean eta Afganistanen dauka, non 1200 eta 3900 metro bitarteko altueren bitarteko eremuetan hazten den. Europan nonahi agertu ohi da apaingarri bezela landatzen delako parke eta jardinetan. Hala ere, naturalki topatzea ez da ohikoa. Noizbait sail txikiren batean ere agertzen da, basogintzarako ere erabiltzen delako.

Hori dela eta, Euskal Herriko banaketa mapan ez du banaketarik aurkeztuko baina horrek ez du esan nahi hirietako parkeetan agertzen ez denik. Europako mapan gauza berbera gertatzen da, izan ere, ez da bertakoa den espezie bat eta landaketaren batean ez bada ez da naturalki aurkitzen.