Baso-igel jauzkaria anfibio mehatxatua da eta populazio bakarrak Orduñan, Araban eta Nafarroan bizi dira. Bere basoko habitatean, atzerapen handia egon da, hariztiak landazabalean egokitu direlako. Baina Aranzadi Zientzia Elkarteak sinatutako hitzarmen bati esker hauen ugalketa ziurtatzeko urmaelen eratze proiektu bat lortu da.

Baso-igel jauzkariaren larben eklosioa nahiko berandu ematen da, dagoeneko larbak igeri egiteko gai direnean. Brankia txikiak dituzte, gorputzera itsatsiak eta adarkatu gabeak. Begien arteko distantzia, distantzia internasala baino bi bider handiagoa da. Gandor dortsala dute, nahiko altua (bereziki lehen herena) eta espirakuluraino luzatzen dena. Gandor honek mutur zorrotza du. Isatsa, burua eta enborra baino luzeagoa da eta alboetan kolore iluneko orban nabarmenak ditu, irregularki kokaturik, eta enborreraino zabaltzen direnak. Sabelalde iluna dute, pigmentatua.

Igel lirainak dira, oso hanka luzekoak eta mutur zorrotzekoak. Ar helduak ez dira 6,5 cm baino handiagoak, emeak aldiz, 8 cm-rainokoak izan daitezke. Kolore arre argiko sabelaldea dute, orbanik gabea, eta bizkarraldea orban ilunekin eta batzuetan, oso ondo definitu gabeko lerro ilunekin, gehienetan etenak direnak. Araldian zehar, arrek kolore ilunagoak hartzen dituzte. Hankak nabarmenki luzeak dira eta lerro ilunagoak dituzte, luzera osoan zehar, horizontalki kokaturik. Berna-bizkarra gorputza baino 1,5 aldiz motzagoa da eta atzeko hankak gorputzaldera luzatzean, muturraren luzera gainditzen dute. Homoesternoia eta esternoia osifikatuta dituzte. Atzeko hanketako behatzak palmatuak dira baina aurrekoek ez dute mintzik azaltzen. Araldian zehar, arrek lehen behatzean disko itsaskor moduko bat azaltzen dute. Hiruki formako orban marroi ilun bat du begi bakoitzaren inguruan, begi-nini horizontalak dituzte eta irisa bi koloretakoa: gainaldean argiagoa eta azpialdean urre kolorekoa. Tinpanoa, begiaren tamainakoa da gutxi gora behera. Hortz bomeriarrak dituzte eta mingainaren atzealdea askea eta bifurkatua. Arrek ez dute aho-zakurik.

Espezie hau Europa erdialdeko zati handi batean dago zabalduta. Iberiar Penintsulako iparraldetik (Portugalen ez dago) Turkiaraino aurki daiteke baina iparraldeko muga Dinamarkan du eta ez da Greziatik hegoalderago aurkitzen.

Euskal Herrian bereziki Araban aurki daiteke, isurialdeen banalerrotik Kantabriako mendilerroko iparraldeko hegaleraino eta Nafarroaraino hedatuz. Bizkaian, Orduñan baino ez da agertzen eta Nafarroan, Kantauriko mendilerroan Iruñako arroan, Ultzamako haranean eta Sakanan. Eremuotan irregularki banatzen da.

Ur-landarediaren artean erruten du, 10 eta 45 cm arteko sakoneran, 35,7 cm-ko batez bestekoarekin. Errute-gune nagusienean 3 eta 100 cm-ko sakonera edukitzen dute ur-masek, batez beste, 69 cm-ko batez bestekoarekin; Nafarroan ez da hain sakon aritzen; aitzitik, 16 eta 38 cm artean ibiltzen da. Zapaburuak ere, horrelakoetan bizi dira.

Baso-igel jauzkari heldua, izenak dioen moduan, hosto erorkorretako basoetan eta harizti zimelkorretan aurki daiteke, garaturik dagoen eta txilardi nahiz bestelako belar-zuhaixka multzoak dituen edozein oihanperi loturik, erruteko aukera eskaintzen dioten ur-masa geldoekin. Europan espezie honentzat oinarrizko habitat diren hosto erorkorreko basoetan ez ezik, hezegune eta larre hezeetan dago. Hala ere, lehorteak eta tenperatura altuak hoberen jasaten dituen igeletako bat da eta urik gabeko baso-ertzetan ere aurkitu ohi da maiz.

Zapaburua algaz elikatzen da.

Aldiz, helduak batik bat lur-intsektuak jaten ditu, eta oso gutxitan zizareak, armiarmak, miriapodoak eta abarrak.

Araldian, 'rog...rog...rog...' moduko soinu leuna egiten dute arrek, 12 segunduz luza daitekeena. Ur azpian ere soinua egiten dute maiz. Araldian zehar ar talde handiak batu baitezte ur gainazaletan emeak erakarri nahian.

Ernalketa anplexu axilar bidezkoa da. Baso-igel jauzkaria betidanik espezie monogamotzat jo den arren, azken urteetan anfibioetan bat ere arruntak ez diren aitatasun anizkoitzak frogatu dira espezie honetan. Hau da, errute bereko zapaburuek aita desberdinak dituzte maiz. Uste da emeek anplexu anizkoitzak dituztela eta sinkronizatzen dituztela, heterozigotoen defizitak murriztuz.

Emeek 450-1800 arrautz jartzen dituzte gauez, uretara eroritako enborretan eta ur-landareetan, 5-40 cm-tako sakoneratan eta beraz, maiz hondoratu egiten dira. Rana arvalis eta R. temporariak ez bezala, baso-igel jauzkariaren arrautzak ez dira multzo bakar batean pilatuta agertzen. Arrautz bakoitzaren diametroa 1,5-2,1 mm-koa da.

Baso-igel jauzkaria eguneko lehen orduetan eta ilunabarretan da bereziki aktiboa. Araldian zehar, ordea, egun osoan zehar azaltzen dute aktibitatea. Udazken hasieran hibernazioa hasten dute, urtarrila-martxorarte luza daitekeena. Emeek ur azpian hibernatu ohi dute eta arrek buztinetan lurperatuta.