Gogortxua apaingarri gisa oso erabilia den zuhaixka mediterraneoa da. Euskal Herrian landare basatia da hegoaldeko zein iparraldeko sakanetan, baina azken hauetan landatutako populazioetatik bertakotu diren aleak ere badaude. Hosto iraunkor berde ilunak ditu, eta loreak unbela itxurako infloreszentziatan bilduta agertzen dira.

Zuhaixka hostoiraunkorra da, oinarritik adarkatua, 4 m-ko altuerara irits daitekeena. Enbor azalaren kolorea arrea da, lentizela bertikal gutxi batzuekin. Adaxkak askotan gorrixkak dira, gaztetan ilaun finaz estaliak, gerora ezaugarri hau galduz.

Bakunak, oposatuak (gutxitan hiruko bertizilotan) eta larrukarak dira, 65-122 x 35-68 cm-koak. Forma eliptikoa edo obatua dute eta ertz osokoak dira, berde ilun distiratsuak gainaldean eta azpialdean zurbilagoak. Punta zorrotzean amaitzen dira. Pinnatinerboak dira, azpialdeko nerbioetan ile sinpleak edo izar itxurakoak ageriz. 1-2 cm-ko pezioloa dute, eta ez dute estipularik.

Lore aktinomorfo hermafroditak ditu, guztiak gutxi gorabehera berdinak eta emankorrak. 3,5-5,6 mm arteko neurria izaten dute, eta usaingabeak dira. Kalizak bost hortz txiki ditu, eta korolak kanpai itxura du, izar eran irekitako bost gingilekin. Zuria da barnealdetik eta kanpoaldetik arrosatua. Estamin motzak ditu, antera horiekin. Lore bakoitzaren oinaldean triangelu itxurako braktea erorkorrak ageri dira.

Loreak korinbotan elkarturik daude, eta hauek era berean infloreszentzia unbeliformea eratzen dute, 95-120 lore bilduz. Infloreszentziak bi brakteola izaten ditu.

Drupa erako fruitu mamitsua du. Oboidea da, hasieran urdin metalikoa eta iletsua, heldu bilakatzean beltza eta glabroa. 5,9-7 x 4-4,9 mm-ko pireno edo hezurra du barnealdean.

Europako eskualde mediterraneoan zehar agertzen da, baina beste zenbait lekutan (Britainia Handian kasu) bertakotu da sarrarazitako populazioetatik. Iberiar penintsulan, hego erdian eta ekialdean bereziki ugaria da, eta iparraldean esporadikoa. Euskal Herriari dagokiola, hego erdian agertzen da batez ere, baina kostaldean ere landare basatiak aurki daitezke, landatutako populazioetan jatorria duten aleez gain.