Amaniten taldeko espezie hau erabat toxikoa da, ale bakar bat nahikoa baita gizaki bat hiltzeko. Hori dela eta, kontu handia izan behar da Amanita virosa delakoarekin, izan ere, nahiz eta, gure inguruetan gutxitan aurkitzen dugun espeziea den, udaberri aldera agertzen da eta, behatzaile finak izan ezean beste onddo espezie jangarriekin nahas daiteke.
4-8cm arteko diametroa duen txapela dauka, zeina, hasiera batean hemisferikoa, gerora konbexua eta bukaeran laua den. Kutikula erraz banadu daiteke eta oso fina, elastikoa eta humela da. Kolore zurikoa da orokorrean, nahiz eta erdiko parteak marfil kolorea hartzen duen. Gutxitan izaten ditu bolbaren arrastoak. Ertza fina, borobila, erregularra eta arrakalarik gabekoa da.
Oina lurrean oso barneratuta egoten da eta pileoarekin erraz banan daiteke. Bulba eta eraztunaren presentzia izaten du. Bulbak saku itsura izaten du eta mintzakara, nahiko altua eta zuria izaten da. Estipearen koloreari dagokionez, zuria eta distiratsua izaten da eta askotan ezkata mehez apaindutako gune ezberdinak izaten ditu.
Orridun himedoforoa dauka. Orriak meheak, desberdinak eta askeak izaten ditu eta bata bestearengatik nahiko hurbil aurkitzen direnak. Kolore zurixka izaten dute.
Mami zuria, mehea eta biguna izaten da. humela, baina ez higrofanoa. Zaporeari dagokionez, nahiko lehuna da eta usaina, berriz, ahula.
8,5-10 x 7,5-8,5µm tarteko esporak dauzka, zeintzuek, zuriak eta esferiko-oboideak izaten diren.
Gure ingurunean espezie hau aurkitzea arraroa izan arren, lur silizioetako basoetan aurki genitzake batez ere, hala ere, lur kalakreoa duten hostogalkor-basoetan ere egoten dira.
Udaberriana azaltzen den onddoa da hau.
Indibiduo bakar bat nahikoa da pertsona bat hiltzeko.
L. leucothiales espeziean estipearen oinaldea lodiagoa izatean, A. vernaren bolbarekin nahas daiteke, espezie ezberdin hauek bakarra direla pentsatuaz. Hala ere, bi egitura horiek ez dira berdinak eta horietan dago espezie hauen ezberdintasuna.
A. citrinaren antza izan arren, honako hau udazkenean ateratzen da, eta A. verna, aldiz, udaberrian. Kontuan izan behar da, hala ere, biak ala biak hilgarriak direla.