Euskal Herriko basoetan ongi hedaturiko Amanita bat dugu hau. Forma erraz asko bereizgarria izateaz gain, eraztuna eta bolba dela eta, kolore grisa du, bere generokoen artean ez oso arrunta.
4tik 10 cm-rako diametroa izan dezake. Kolore arre-grisazka, arre-morea edo marroia mantxa horiekin. Likatsua eguraldia heze dagoenean. Hasieran globo itxurakoa, gerora ganbila, eta azkenik, zabaldua. Bolbatik sortutako kolore zuriko maluta txikiak, irintsuak eta piramidalak, eta haize edo euriagatik desager daitezkenak. Pileoaren ertza ildaskatua da sortzen denetik.
6-12 cm luze eta 0,5-1,5 cm zabal. Kolore zuri-zikina, leuna, betea, nahi eta gerora hustu egiten den. Ahulduz doana goikaldetik, erdialdean eraztun zuri mintzakara estuarekin eta oinaldean bolbaduna.
Orriak zuriak eta estuak dira. Himenoforoa askea da; hots, ez dago estipeari lotua.
Zuria, mehea, hezea, ez oso sendoa eta usaingabea. Fenolarekin erreakzionatzen duena, hasieran kolore purpura emanez, eta gerora arrea.
9-12 x 7-8 μm. Eliptikoak eta kolore zuriko da esporada.
Udara edo udazkenean agertzen da. Ektomikorrizikoa da eta, batik bat, hostozabaletan (haritz, pago eta arteetan), baina baita koniferoen basoetan ere. Goi-larreetan ere ageri da inoiz, hemengo aleen pileoak kolore argiakoak direlarik.
Uda amaieran eta udazkenean sortzen ditu perretxikoak.
Perretxiko pozointsua da. Amanita muscarian dauden toxina antzekoak ditu eta digestio-aparatuaren nahastea sortzen dute toxina horiek. Ez dira A. muscarian dauden toxinak bezain haluzinagarriak baina, toxizitate altuagoa dute A. phalloidesen.
Amanita rubescensen kasuan ezkatak grisak izan ohi dira, eta pileoaren ertza leuna da, ildaskatua beharrean.
Amanita spissaren kasuan ezkatak grisak izan ohi dira, eta pileoaren ertza leuna da, ildaskatua beharrean.