Udazkenean mendietako zelai edo larreetan aurkitu daitekeen perretxiko honek oso itxura berezia du, izan ere, ingeleraz sorgin txapel deritzo, eta honek pileoari egiten dio erreferentzia, kono gorri bizia baitu hasieran gerora belzten delarik. Usain eta zapore oso ahulak dituen arren ez da jangarria, toxikotasun maila apala izan arren.
Txapelak 2–5cm arteko diametroa izan dezake, oso gutxitan handiagoa izan eta 8 edo 9cmra iritsi daitekelarik. Txapel honek ez du mamia askorik, konikoa izatez gain itxura irregularra du eta kolore laranja edo gorri bizikoa izan daiteke, bizitasun hau ertzera bidean galduz doalarik. Zahartzean txapela zabalduz doa zartatzen den arte. Oso hezea egon ohi da eta lingirdatsua izaten da.
5–10cm bitarteko luzera izan dezake, baina oso fina izan ohi da, 1cm gehienez. Oso hauskorra da, hezea eta lingirdatsua, okerra izan ohi da. Oinaldean zuria, gainaldean hori edo laranja izaten da eta zahartzean beltza.
Himenio laminarra du, lamina hauek horiak izan ohi dira gaztaroan denbora joan ahala belztu egiten direlarik. Lamina hauek aske eta zabalak izaten dira.
Perretxiko hauen estipea hutsa izaten da, beraz duen mamia txapelean dago. Eta txapelean ez da mami askorik egoten, hala ere duen mamia hau oso hauskorra da, eta usain eta zapore oso ahulekoa da.
Espora eliptiko eta leunak dira, 9–11 x 6-7 µm-ko tamainakoak. Esporada zuria uzten du.
Onddo saprobio honek fruitu gorputzak banaka edo taldeka sortzen ditu, normalean mendietako zelai edo larreetan, nahiz eta konifera baso batzuetan ere aurkitu izan den. Onddo hau ikusteko larre hauetara udazkenean gerturatu beharko gara.
Onddo hau ez da jangarria, toxikoa da.