Koniferoen azpian agertzen den Euskal Herriko russula arruntenetarikoa eta ugarienetarikoa da. Orriak eta mamiak amoniakoarekin erreakzionatzen duten bi russula daude, R. sadonia eta R. cavipes. Amoniakoarekin kontaktuan jartzean kolore gorri edo arrosaxka hartzen dute. Mendian beste zenbait russulekin nahastea erraza denez, ezaugarri guztiak kontuan izan behar dira.
8 x 2 cm-tako hanka du, gogorra eta nahiko fusiformea. Kolore zuri-horixka izaten du, lilaz, bioletaz edota gorri-purpuraz tindatua.
Orriak adnatuak edo pixka bat dekurrenteak eta meheak dira. Hasieran oso hertsiak eta limoi kolore argikoak izan arren, heldutan krema-okre kolorea hartzen dute.
Mamia zuri edo hori limoi kolorekoa da, gogorra eta itxia. Ez da jangarria, oso garratza baita. Hasieran aipatu bezala, amoniakoarekin erreakzionatzen du, arrosa-gorri kolorea hartuz.
7-9 x 6-8 μm-ko tamaina izaten dute esporek eta ia esferikoak dira. Kolore okre-zurbilekoak dira eta erreakzio amiloidedunak. Zistidioak agertzen dira.
Koniferoen basoetan ateratzen da.
Udazkenean sortzen du perretxikoa onddo honek.
Ez da jangarria bere zapore garratza dela eta.
Russula queletiirekin nahas daiteke. Baina azken honek ez du amoniakoarekin erreakzionatzen, eta orriek kolore horiaren ordez krema kolorea dute. Gainera, R. queletiik sagar usaina izaten du.
Russula torulosak ere pinudi-gibelubelaren antz handia du, baina hanka motza eta lodia da, eta dena erabat morexka da. Gainera, ez du amoniakoarekin erreakzionatzen.