Ondo behatu aurretik Russula baten antz handia du perretxiko honek, baina bere mamia ez da Russulena bezain hauskorra eta xehatua. Higrophorusen artean EAEn oraingoz topatu ez den H. erubescensekin nahas daiteke, baina azken hau ezko gibelgorria ez bezala, koniferoen azpian ateratzen da. Gainera, tamainaz apur bat txikiagoa da. Ezko gibelgorria gure inguruetan gutxi ateratzen den arren, perretxiko jangarria da.
Perretxiku honen txapelak 5-20 cm-ko diametroa du. Kutikulak kolore arrosa du, purpura koloreko puntuekin, batez ere erdialdean. Giroa hezea denean lingirdatsua da. Hasierako ganbil formatik zapalera pasatzen da eta kizkur irregularrak izaten ditu. Ertzak biribilduak.
Orri zabalak eta atxikiak ditu. Kolore zuria dute nahiz eta zahartzean gorri ardokara koloreko orbanak ateratzen zaizkien.
Mami trinkoa eta zuria, ebakitzean arrosa kolorea hartzen duena. Usai ona izaten du nahiz eta zaporea mingots samarra den.
Espora zuriak eta eliptikoak dira, 6-9 x 4-6 μm-koak.
Hostozabalen basoetan agertzen da, lurzoru kareatsuetan, batez ere arte eta haritz azpian.
Udazkenean agertzen da eta normalean ale askoko taldeetan.
Higrophorus russula perretxikoa, EAEn agertzen ez den H. erubescensekin nahas daiteke, baina azken hau koniferoen azpian ateratzen den heinean ezko gibelgorria hostozabalen basoetan azaltzen da. Gainera, ezko gibelgorria baino txikiagoa da eta igurtziz gero bere mamia horitu egiten da.