Euskal Herrian arrunta da. Kolore deigarria du, guztiz morea da, nahiz eta batzuetan esporen hauts zuriz estaliak agertu. Jangarria den arren, ez da batere preziatua eta txapela bakarrik erabiltzen da. Espezie toxikoekin nahas daitekeenez, kontu handiz ibili behar da identifikatzerako garaian. 

Artikuluari buruz Egilea: Sorrera: 2011/12/01 Azken eguneraketa: 2013/12/26 Bisita-kopurua: 1525 Motzean Taxonomia Dibisioa: Basidiomycota Klasea: Agaricomycetes Ordena: Agaricales Familia: Hydnanginaceae Deskribatzailea: (Huds.) Cooke (1884) Sinonimoak Agaricus amethystinus Agaricus lividopurpureus Collybia amethystina Laccaria hudsonii Laccaria laccata var. amethystina Russuliopsis laccata var. amethystina Ekologia Mikorrizikoa Jateko balioa Jangarria Perretxiko-garaia Perretxikorik ez Perretxikoak bai

Makromorfologia

Pileoa

Txapelak 2-6 cm bitarteko diametroa du. Hasieran ganbila da, gero zapaltzen joaten da, eta azkenik, lobulatu eta deprimitu forma hartzen du. Zilborduna izan daiteke, besteetan berriz, barrurantz sartua agertzen da. Ertza irregularra du eta higrofanoa da. Kolore morea du, baina adinarekin eta eguraldi lehorrarekin kolorgetu egiten da, orri moreekin kontrastea handituz.

Estipea

4-8 x 0,5-1 cm-ko luzera du hankak. Fibrotsua, gogorra eta zilindrikoa da. Ale gazteetan betea izaten da, eta zahartu ahala hodi modukoa bihurtzen da. Pileoaren kolore berekoa da, eta oinarrian mizelio urdin-bioleta du. 

Orriak

Orriak estipera itsatsiak edota pixka bat dekurrenteak dira. Lodiak, irregularrak, barrunbedunak eta elkarrengandik 3-7 cm bananduak daude. Tartean orrixkak dituzte. Txapelaren antzeko kolorea dute, eta esporak direla-eta, pixka bat zurixkagoak agertu ohi dira.

Mamia

Txapeleko mamia mehea den bitartean, hankakoa zuntzexkara eta gogorra da. Kolore morea izaten du, eta zapore gozokoa eta usainik gabea da.

Mikromorfologia

Esporak

Zuriak eta borobilak dira, 8-10,5 x 7,5-9,5 mikra ingurukoak. Hialinoak eta ez amiloideak dira, eta arantza ugari daude esporaren azalean.

Ekologia

Habitata

Espezie nahiko arrunta da. Koniferoen eta hosto erorkorren basoetako leku hezeetan topa daiteke. Normalean kolonia handiak osatzen ditu.

Perretxiko-garaia

Udan eta udazkenean ateratzen da.

Jateko balioa

Laccaria taldearen barnean jangarriena da, baina haragi gutxikoa. Txapela bakarrik erabiltzen da, hanka bota egiten da. Beste onddo batzuekin nahastuz atsegina da.