Pinu gorria edo lergorria jatorri Europarra eta Asiarra duen espeziea den arren, espezie honen banaketak muga Iberiar Penintsulan topatzen du eta beraz, bertan ez da oso espezie ugaria. Gainera, Iberiar Penintsulan pinu honen beherakada ikusi izan da azken urteotan. Beste pinu espezie batzuetatik erraz desberdindu daiteke bere hosto motz urdin-berdexka eta enbor-azal laranjari erreparatuz.

Pinu gorria 35 metrorainoko zuhaitza dugu, enborrak metro baterainoko diametroa izan dezakeelarik. Gainera pinu gehienak bezala hazkuntza azkarrekoa da eta urtean bataz beste 60 cm hazten da. Forma konikoko adakera eta enbor zuzena du gaztetan baina heldutan forma irregular, zabal eta eroria du, 5 metrorainoko zabalerakoa. Adakera zabal eta enbor estu hori direla eta, zuhaitzak itxura nahiko soila hartzen du behekaldean, ez baitu hostotzarik bertan; baina nahiko borobildua goikaldean.

Enbor azala lodia da, ezkataduna eta kolore gris ilun edo marroikoa enborraren oinarrian baina ezkataduna eta laranja kolorekoa enborraren goikaldean eta adarretan.

Pinu gorriaren hostoen kimuak kolore marroi argikoak dira, eta espiralean hazten dira. Zuhaitz helduetan hosto edo orratz hauek kolore urdin-berdekoak dira (hori ilun edo berde ilunak neguan), glaukoak, azikulatuak, zurrunak eta 2,5-5 cm x 2,1 mm-koak. Hosto hauek ebaketa semizirkularra dute, borobildua azpialdean eta hortzduna muturrean. Pinu gorriaren hostoak binakako faszikuluetan hazten dira eta zorro basal gris iraunkorra izaten dute, 5-10 mm-koak.

Zuhaitz indartsu eta gazteetan hostoak bi aldiz handiagoak izan daitezke eta hirunakako edo launakako faszikuluetan lotu. Aldiz hosto gazteak (<1 urte) banaka hazten dira, 2-3 cm-ko luzeera dute, leunak dira eta ertz zerratua dute. Hostoen iraunkortasuna aldakorra da, 2-4 urtekoa klima epeletan baina 9 urterainokoa eskualde subartikoetan.

Pinuak monoikoak dira, hau da, lore ar eta emeak dituzte baina zuhaitz berdinaren baitan. Pinuaren loreak kono motako infloreszentziatan multzokatzen dira, arren kasuan polen konoak eta emeen kasuan hazi konoak deiturikoak.

Pinu gorriaren konoek forma oblongoa dute, gaztain kolorekoak dira (berdeak gaztetan eta gorriak polinizazio garaian) eta irtengunerik gabeko apofisidunak. Ez dute arantzarik unboan eta txikiak dira, 4-8 mm-ko diametroa dute lehen urtean baina bigarren urtean handitzen dira 3-8 cm-ko luzera lortu arte eta euren itxura oboideo-koniko karakteristikoa. 2-3 konoetako taldeetan hazten dira eta oso erorkorrak dira.

Kono arrak zuhaitzaren oinarrian garatzen dira eta helizean kokatzen diren mikrosporofilo ugariz eraturik daude. Pinu gorriaren polen konoak horiak dira, aldizka arrosak. Estaminek pedikulu txiki bat eta bi polen-zaku dituzte (mikrosparangio deiturikoak, bertan daudelarik polenaren ama zelulak). Polen aleek bi zaku aerifero dituzte.

Kono emeak (estrobiloak) ezkata obulifero batzuez eratuta daude, bakoitzak bi obulu dituelarik. Zuhaitzaren goikaldean kokatzen dira eta bertan gertatzen da ernalkuntza.

Pinu gorriaren pinaburuak ez dira oso nabarmenak. Ia simetrikoak dira, forma konikokoak eta distiratsuak. Eseriak edo subeseriak izaten dira. Apofisia ere ez dute oso nabaria.

Pinaziak, oso txikiak dira, 3-5 mm-koak eta kolore marroi argikoak.  alde batetik eta bestetik hegal artikulatua dute, 12-20 mm-koa.

Pinu gorria Europako iparraldean du berezko banaketa eta baso puruak eratzen ditu bertan. Erresuma Batuari dagokionean, egun soilik Eskozian aurkitzen bada ere (bertako zuhaitz nazionala da), erregistro fosilak bere antzinako (duela 300-400 urte) agerpena frogatu du Gales eta Ingalaterran ere, eta Irlandan, Dinamarkan eta Herbeheretan ere antzeko desagertze bat eman dela uste da.

Iberiar Penintsulari dagokionean, espezie honen banaketak bertan topatzen du muga eta beraz, soilik zenbait eskualdeetan topa daiteke, esaterako, Sierra Nevadan eta Sierra de Bazan, Kantaurialdean eta Gredoseko mendilerroan. Gainera, Iberiar Penintsulan pinu honen beherakada ikusi izan da azken urteotan.