Ipar-zerea ia mundu osoko itsasoetan bizi den balea da. Hala ere, Bizkaiko golkoan gutxitan ikus daiteke, noizbehinka hondartzetan  aleren bat agertu izan den arren. Espezie hau XX. mendearen bigarren erdian ehizatua izan da, eta gaur egun arriskupean dago, babestua egonagatik ere.

Ipar-zereak igitai itxurako hegats dortsal irtena dauka, izurdeen hegatsen antzekoa, gorputzeko bigarren herenean kokatua. Hegats pektoralak eta isatsa nahiko txikiak dira. Gorputz lirain aerodinamikoa dauka, buru puntadunean amaitua, eta bertan gandor longitudinal bakarra ageri da, muturretik espirakulu pareraino luzatzen dena. Ahoan 350 bizar izan ohi du bataz beste. Hauek meheak dira, kolore beltzekoak marra argiekin, eta ez dira 80 cm-ko luzerara heltzen. Tolesdura bentralak nahiko motzak dira gainerako zereekin konparatuz, zilborra baino lehenago bukatzen baitira. Ezaugarri honen ondorioz, aho barrunbea zabaltzeko gaitasuna txikiagoa da beste zereen aldean. Sabelalde zuriska izan ezik, gorputz osoa gris iluna edo marroia izan ohi da, eta azalean zehar orban zuriak aurkeztu ohi ditu, zigarro marrazoak (Isistius brasiliensis) eginiko hozkaden ondoriozkoak. Tamaina aldetik, helduek 12-17 metro artean neurtzen dute normalean, batzuetan 18 metro neurtzera ere iritsiz, eta emeak arrak baino zertxobait handiagoak izaten dira. Era berean, ipar hemisferioan bizi diren baleek hego hemisferiokoak baino txikiagoak izateko joera dute.

Zere honen banaketa tropikoetatik poloetaraino zabaltzen da, bi hemisferioetan. Munduko ozeano guztietan aurki daiteke, baina, bere generoko gainerako espezieekin alderatuz, latitude ertainetako itsaso epeletara mugatuagoa dago, 8-18 ºC-ko tenperaturak nahiago izaten baititu. Hori dela eta, arraroa da ipar-zerea itsaso izoztuetatik gertu aurkitzea, eta, era berean, Ekuatore inguruko ur beroek ipar eta hego hemisferioetako populazioak bereizirik mantentzen dituzte.

Espezie migratzailea da: udan latitude altuetako uretan elikatzen da, eta neguan zonalde beroagoetara migratzen du ugaltzeko. Bere udako banaketa ongi aztertua izan da, baina neguko banaketa oraindik ezezaguna da hein handi batean. Izan ere, itsas zabalean zehar migratu ohi du, eta kostalde inguruan ikustea zaila izaten da. Gainera, eskualde tropikal horietan Balaenoptera edeni izeneko zerea bizi da, ipar-zerearen oso antzekoa, eta horrek bi espezieak bereizita ikertzea zaildu du. Ipar Atlantikoan, udan Norvegia, Eskozia, Islandia, Groenlandia eta Kanada artean bizi da, eta negu aldera hegoalderantz joaten da, Iberiar penintsularen eta Afrikaren inguruko ur ozeanikoetara. Bizkaiko golkoko ugaritasunari buruz ez dago daturik, baina ur ozeanikoetako bisitari esporadikoa dela uste da. Zonalde hau bere neguko banaketaren barnean sartzen da.

Ipar-zerea itsaso zabalean bizi ohi da, eta kostaldeko urak saihestu ohi ditu. Euskal Herrian, kostaldetik gertu agertu diren ale gehienak hondartzetan lehorreraturikoak izan dira.

Zere hau itsasoaren gainazaletik gertu dauden animalia txikiez elikatzen da gehienetan, bizarren artetik ura filtratuz. Ezaugarri honetan gainerako zereengandik bereizten da, hauek beren harrapakinak irentsi ohi baitituzte, iragazketaz harrapatu beharrean. Hori izan daiteke bere bizarrak meheagoak izatearen arrazoia. Zooplanktona osatzen duten krillak, anfipodoek eta kopepodoek zein arrain txikiek osatzen dute bere dieta. Hala ere, txitxarroa bezalako arrain handiagoak edo txipiroiak ere irents ditzake, bere generoko beste espezieen antzera. Ipar Atlantikoan, kopepodoak jaten ditu batez ere, krillaz neurri txikiagoan elikatzen delarik. Ozeano Barearen iparraldean, berriz, arrainak (Cololabis saira eta Theragra chalcogramma batik bat), krilla eta kopepodoak dira bere dietaren zatirik garrantzitsuena (Flinn et al. 2002).

Ipar-zerearen ugal estrategia beste zereek dutenaren antzekoa da. Estaltze garaia negu aldera ematen da eta bost hilabetez luzatzen da. Eme gehienek behin bakarrik obulatzen dute, baina ernaldu ezean, bitan edo hirutan ere obulatu dezakete ugalketa sasoi bakarrean. Urtebete inguruko ernaldiaren ondoren, kume bakarra jaiotzen da, 4,4 metro inguru neurtzen duena. Jaio eta 6-9 hilabetera, udan, kumeei titia kentzen zaie latitude altuetako bazkatze guneetan. Espezie honek 5 eta 15 urte artean lortzen du heldutasun sexuala, eta hortik aurrera, eme bakoitzak bi edo hiru urtean behin kume bat izan ohi du (Mizroch et al. 1984). Zenbaitetan, zere arruntarekin (Balaenoptera physalus) gurutzatu eta bi espezieen arteko hibridoak sortzen dira.

Gehienetan 2-5 indibiduoko taldeak osatzen dituzte zetazeo hauek, baina elikatzen ari direnean talde handiagotan ikus daitezke. Hala ere, beren portaera soziala ezezaguna da oraindik, neurri handi batean. Elkarren arteko komunikazioari buruz ezer gutxi dakigu, baina jakina da indibiduoak frekuentzia baxuko soinu ugari igortzeko gai direla. Igerilari azkarrak dira (beharbada, zetazeo guztietan azkarrenak), 25 km/h-ko abiadurak lortzera heltzen baitira.

Espezie honen harrapari nagusia orka (Orcinus orca) da.