Itsas pinua espezie atlantiarra da eta bereziki ugaria Euskal Herriko iparraldeko Landetako baso-berritzeetan, eskualde honetako konifero adierazgarria bihurtu delarik. Bere kokapen, basokultura eta egurraren erbilerei dagokienez, intsinis pinuarekin antza handia du, nahiz eta azken hau bezain produktiboa ez izan. Lurzoru aretsuetan hazten da, intsinis pinua ez bezala, eta beraz, horrelako eskualdeetan landatzeko ezin aproposagoa da.

Itsas pinua 25-30 metroko zuhaitza da, baina baldintza onetan 40 metroraino haz daiteke. Sustrai-sistema garatua du eta sustrai nagusia zein sekundarioak nahiko sakonak dira. Enborra zuzena du eta gaztetan azal gris iluna, adinaren poderioz sakonki zartatzen den arren. Heldutan, beraz, azal lodia dute, iluna, latza eta kolore gorrixka hartzen duten plaka irregularrez betetzen doana.

Adar horizontalak eta zima zabalak eta lauak ditu. Adarkadura bertizilatua du, gutxi gora behera erregularra. Kimuak gorri kolorekoak dira. Adakera, piramidala da ale gazteetan baina borobildua eta lobulu zorrotzez betetakoa helduetan, soilik oinarritik urrunen dagoen zuhaitz herena estaltzen delarik. Indibiduo zaharretan adakera kanpai formakoa da eta enborraren hurbileneko zatiak hostorik gabeak.

Makroblastoek (hazten diren adarrek) hosto eskuamiformeak dituzte (katafiloak), klorofila gabeak. Aldiz, mikroblastoek (azikulak + hauen oinaldeko zorroak) binaka elkartuta hazten diren hosto azikulatuak dituzte, 10-25 x 0,1-0,2 cm-koak, kolore berde ilunekoak, zapalak, zurrunak eta mukroidunak, eta ertz zerratua mutur zorrotza eta azpikaldean kanal bat dituzte. Hostoak zuhaitzean 2-3 urtez mantentzen dira.

Pinuak monoikoak dira, hau da, lore ar eta emeak dituzte baina zuhaitz berdinaren baitan. Pinuaren loreak kono motako infloreszentziatan multzokatzen dira, arren kasuan polen konoak eta emeen kasuan hazi konoak deiturikoak. Itsas pinuaren kono arrak hori-laranjak dira eta emeak berriz, gorrixkak.

Kono arrak zuhaitzaren oinarrian garatzen dira eta helizean kokatzen diren mikrosporofilo ugariz eraturik daude. 1-2 cm x 4-6 mm-ko tamaina dute, zabalak dira, zilindrikoak edo puntadunak eta oso ugariak. 7 cm-rainoko tamaina duten buruxkatan kokatzen dira. Estaminek pedikulu txiki bat eta bi polen-zaku dituzte (mikrosparangio deiturikoak, bertan daudelarik polenaren ama zelulak). Polen aleek bi zaku aerifero dituzte.

Kono emeak (estrobiloak) ezkata obulifero batzuez eratuta daude, bakoitzak bi obulu dituelarik. 8-22 x 5-8 cm-koak dira, forma oblongokoak, konikoak, pedunkulatuak eta subsesilak. Zuhaitzaren goikaldean kokatzen dira eta bertan gertatzen da ernalkuntza.

Pinaburuak arre-gorriskak izaten dira, luzeak (8-20 cm), ia simetrikoak, forma konikokoak eta distiratsuak. Eseriak edo subeseriak izaten dira. Apofisiak zilbor nabaria du, romboidal-piramidala.

Pinaziak, oblongoak dira, 9 mm-rainokoak, beltzaskak alde batetik eta bestetik hegal artikulatua dute, hazia baino lau aldiz luzeagoa dena.

Zuhaitz hau eskualde mediterraniarrekoa eta eskualde atlantiarreko mendebaldekoa da, baina, aspaldidanik landatu denez, oso zaila da berezko populazioak zeintzuk diren zehaztea. Euskal Herrian, Arabako hego-mendebaldeko lurzoru hareatsuetan hazten da, batez ere babestutako sakanetan. Kantaurialdean gainera, oso ohikoa da itsas pinua. Basoak birpopulatzeko oso erabilia izan da (Landetan batez ere).