Apo erako basidioma garatzen du onddo handi honek. Ezinezkoa da beste ardagaietatik begi hutsez bereiztea, hala ere, hau gurean urria da. Basoaren egoera ekologiko egokiaren indikatzailea dela uste da. Himenoforoa poro txikiz osaturik dago. Generoaren tipikoak diren espora handiak ditu. Bere mamia oso gogorra da eta egurrezkoa dela ematen du beraz ez da jangarria.
Apo forma duen onddo honek urte bat baino gehiago biziraun dezaken basidioma, fruitu gorputza, garatzen du. 30 cm-tako luzera eta 10-12 cm-tako zabalera har dezakeelarik. Onddoaren gainaldea, antzua den zolda distiratsu, pubeszente batez estalirik dago. Zolda honek, izaera erretxinakara dauka, onddoa zurkara izanik. Bero iturri handi baten ondoan jarri ezkero erraz hartzen du su. Onddoa larrukara eta hazkuntza zentrukidea izanik, ondo bereizten dira hazkuntza garaiak, marroi tonu ezberdineko eraztunak ikusten baitzaizkio. Gainaldean garatxo edo protuberantziak izaten ditu.
Basidio klabiformeak garatzen ditu, 15-20 x 8-11 µm.
Generoaren tipikoak diren espora handiak garatzen ditu onddo honek, 8,5-11,5 x 6,5-9 µm. Ganodermak beraien artean bereizteko ezinbestekoa da mikroskopia erabiltzea.
Zuhaitz hosto erorkorretako enborren behealdean hasten den onddoa da. Batez ere haritz eta pagoetan. Europa osoan nahiko urria den espezia da.
Onddo honek ez dauka jateko baliorik. Ez dauka usain berezirik eta bere mamia egurra bezelakoa da.
Generokideak diren espezi hauek beraien artean bereizteko mikroskopia erabili behar da. Azken honek espora luzeagoak dauzka 10-12,5 x 7-9 µm.
Generokideak diren espezi hauek beraien artean bereizteko mikroskopia erabili behar da. Azken honen esporak txikiagoak izaten dira, 7-9 x 4,5-6 µm.