Hostozabalekin elkarte mikorrizikoak sortzen ditu eta uda-udazkenean topatu daiteke. Txapela 20 cm diametroa izateraino hel daiteke eta kolore aldakorra izaten du. Normalean hori eta marroiaren arteko kolorea izaten du. Hankaren oinarrian fenol usaina izaten du beraz, perretxikojangarria izan arren, hankaren beheko zatia kentzea gomendatzen da.
Hasieran txapela hemisferikoa da, baina zahartu ahala, ganbil lau eta erdialdean zapaldua izaten da. Normalean, 5-12 cm-ko txapela du baina batzuetan 20 cm-tarainoko diametroa izan dezake. Kutikula ezin da mamitik bereizi eta bikortsua da gaztetan, heldu ahala leundu egiten da. Bere garapen egoeraren eta uneko baldintzen arabera kolore aldakorra du, sepia islak dituen hori eta marroi ilunaren tartekoa, batzuetan kafesne argiaren tonuz nahasia.
Hanka mardula eta sabelduna du. Formari dagokionez, klabiforme eta zilindriko tartekoa da. Kolore hori zurbilekoa da, baina oinaldean txapelak agertzen dituen kolorearen tonuz nahasia. Batzuetan txapelarena baina ilunxeagoa izaten da.
Mamiak kolore zuri-horixka izaten du, ebaki edo urratu batekin aldatzen ez dena. Usain handia du, hankaren oinarrian fenol usaina edo iododun konposatuena dario. Zapore geza du, zertxobait azidoa.
Esporak fusiforme eta eliptikoak dira, 10-16 x 4,5-6 μm-ko tamainakoak.
Hostozabalen basoetan agertzen da, batez ere Quercus generokoetan. Zuhaitz horiekin elkarte mikorrizikoak eratzen ditu.
Uda-udazken aldean ateratzen da.
Jangarri onen artean sartua dagoen arren, zenbait osagai kentzeko oso ongi eginda jatea gomendatzen da. Honez gain, hankaren usain txarra dela eta beheko zatia bota egin behar da.
Moztean mamia urdindu egiten zaio espezie honi.