Txapelak laranja tonuen artekoa izaten da eta urratzean belztu egiten da. Hankarekin ere gauza bera gertatzen da. Konifero eta hostozabalen azpian ateratzen da udaberritik udazkenaren bukaera arte. Perretxikoa jangarria den arren, bere gustu mingotsak jangarri kaxkarren artean sailkatzen du.
Txapelak 6-15 cm-ko diametroa du. Hasieran hemisferikoa da, gero ganbila eta azkenik urteekin zapalduz joaten da. Kolorea laranja tonuen artekoa izaten du, batzuetan tonu horiagoa du eta beste batzuetan gorriagoa. Urratzean belztu egiten da. Kutikula lehorra eta ileduna da gazteetan, helduetan berriz ilegabea.
Hanka irmo, gogor eta trinkoa da, 5-12 x 1,5-4 cm-koa. Gaztetan batzuetan zilindrikoa da, eta oinarria zertxobait zabaldua du. Ondoren kurbatua da eta oina estuagoa du. Hanka berez horia da, baina adreilu eta arre gorriaren tarteko lausoa du. Txapelean gertatzen den moduan, ukitzerakoan kolore iluna hartzen du, berde urdinez nahasirik. Oinaldean erremolatxa gorri kolore berezia hartzen du eta zahartzen den heinean, pixkanaka goialdera hedatzen joaten da.
Gaztetan sendo eta trinkoa izaten da, zahartzean berriz bigunagoa. Mamiak kolore horixka du baina oinaldean erremolatxa kolore berezia izaten du. Ebakitzean urdindu egiten da, hainbat urdin intentsitate izango ditu perretxikoaren adina eta aurkitzen den baldintzen arabera. Usain ahula eta gustu geza izaten du, baina aurrerago gustu mingotsa nabaritzen zaio.
Esporak leunak, elipsoidalak eta arre oliba kolorekoak dira. Hauen tamaina 10-16 x 5,5-7 μm-koa da.
Konifero eta hostozabalen azpian ateratzen da.
Udaberritik udazkenaren bukaera arte topatu daiteke perretxiko hau.
Jan daiteke baina gustu mingotsa dela eta jangarri kaxkarren artean sartzen da.
Boletus erythopusek ez du txapelean tonu gorrixkarik, ezta hankaren behe aldean kolore granaterik ere.
Onddo hankagorria ( Boletus erythropus ) |
Perretxiko honek Quelet boletusarekin ezberdintzea posible egiten duen saretxo markatu bat ageri da hankan.
Onddo zikina ( Boletus luridus ) |