Neurri ertaineko arranoa da. Indotxina eta Indiatik hasi eta Mediterraneoraino banatzen da, baina bere populazio handienak Iberiar Penintsulan eta Magreben daude. Azken hamarkadetan atzerakada handia jasan duen espeziea da, bereziki giza presioaren ondorioz, eta dagoeneko hiru bikote ugaltzaile baino ez dira geratzen Euskal Herrian, bat Araban eta bi Nafarroan.

Beste arrano handiekin alderatuz hego motzagoak, zabalagoak eta biribilkatuagoak ditu, eta horrek bere hegoen luzeera/zabalera erlazioa txikitzen du (Parellada et al., 1984). Baldintza horrengatik eta hegoen kurbadura txikiagatik, maniobrabilitate handiko baina mantenu eskaseko hegaldia du; horrek erlazioa izan dezake bere banaketa termofiloarekin, aire-masa beroek hegaldiaren kostu energetikoa murriztuko bailiokete. Neurri ertaineko arranoa da; buru txikiduna, lepo luze samarduna, eta behatz eta erpe oso handiduna. Bere neurrirako buztan luzea du (Ontiveros, 2007). Lumajea adinaren arabera aldatzen da; ondorengo adinak bereiz daitezke egutegi-urteen (eu) arabera (Jaiotzatik abenduaren 31 arte lehen egutegi-urtekoa izango litzateke):

Heldua (>5eu):  Marroi iluna, mantuan orban zuri irregular nahiko zabal batekin; buztan grisa, lerro ilun meheekin. Alde bentrala zuria da, tanta-formako orban marroi bertikalekin; arrek orban gutxiago izan ohi dituzte, eta emeek galtza ilunak dituzte, bizkarraldearen kolorekoak (Ontiveros, 2007).

Azpiheldua (4eu): Helduaren antzekoa, baina luma primarioen azpialdean lerro ilunekin hondo argiaren gainean, eta bularreko orban zabalagoekin (Ontiveros, 2007).

Gaztea (1-3eu): Marroia bizkarraldean eta kanela kolorekoa azpialdean, ia orbanik gabea bularrean eta sabelean. Lerro arre ahulak hegoetan, kanela-koloreko hondoaren gainean (Ontiveros, 2007).

Dimorfismo sexuala du tamainuan: hego bakoitzaren luzera 476 mm arrek eta 483 mm emeek, eta buztanaren luzeera 251 mm arrek eta 261 mm emeek (neurriak Mediterraneoko populazio batean hartu ziren) (Ontiveros, 2007).

Banako ugaltzaileen banaketa ondorengoa da: Europa hegoaldea, Afrika iparraldea, Ekialde Hurbila eta Ertaina, India, Txina hegoaldea eta Sondako irlak (Indonesia) (Cramp eta Simmons, 1980). 

Iberiar Penintsulan, ipar-mendebaldean ezik, ia lurralde osoan aurki daiteke baina, populazio garrantzitsuenak hego-ekialdean aurkitzen dira (Ontiveros, 2007).

Euskal Herrian kutsu Mediterraneoko aldean bakarrik aurki daiteke, eta bertan ere oso urria da. Araban bikote ugaltzaile bakarra dago eta EAEn ez dago besterik. Nafarroan ere erabat urria da espeziea, dagoeneko bi bikote ugaltzaile bakarrik geratzen dira; 2000. urtean hil zen arrakastaz ugaltzen zen bikote bakarreko arra.

Espezie termofiloa da, eta tenperaturak ez du ugalketa bakarrik mugatzen (Ontiveros eta Pleguezuelos, 2003), bizitzeko ere udako tenperatura maximo altuenak dituzten lurraldeak hautatzen ditu (Román et al., 2005), eta neguko hilabete hotzenean 2 ºC-ko isoterma baino baxuagokoak ekiditen ditu (Parellada et al., 1984). Zona ia desertikotatik ondo kontserbatutako baso-formaziotaraino ager daiteke, oso habitat mota desberdinetan (Ontiveros, 2007), baina badirudi lursailak aldapa handia izatea aldagai garrantzitsua dela bizilekua hautatzerakoan (López-López et al., 2006). Ez da harritzekoa aldapa handiak hautatzea, habia egiteko trokarteak erabiltzen baititu, eta horiek ohikoak dira erliebe aldapatsuetan (Ontiveros, 2007). Ikusi da habia jartzeko altuera handieneko arrokak hautatzen dituztela, baina handien faltan arroka txikiak ere erabil ditzakete, beti ere giza presiotik urrun badaude (López-López et al., 2006). Arroka altuak hautatzea logikoa da, espezieak askotan kointziditzen baitu giza presio altuko guneekin, eta altuerak nolabaiteko isolamendua eskaintzen dio ugal garaian; gainera, habia utzi duteneko kasu asko zitatu dira, inguruan errepide bat eraikitzeagatik edo berritze-lanetan aritzeagatik (Ontiveros, 1997).

Habitat bereko espezie gehiago

Bonelli arranoak harrapakin mota ugari ehiza ditzake; Iberiar Penintsulan ugaztunetan, hegaztietan eta narrastietan oinarritzen da bere dieta (Palma et al., 2006). Hegazti handia izaki superharrapari gisa portatzen da zenbait kasutan: azeria (Vulpes vulpes), belatz gorria (Falco tinnunculus), gabiraia (Accipiter nisus) edo belatz handiaren (Falco peregrinus) moduko harrapakin harrigarriak aurkitu dira bere dietan, nahiz eta bikoteen dietan duten garrantzia oso txikia izan (Martínez et al., 1994). Erbiak, untxiak, eperrak, katagorriak, hegazti txikiak, sugeak, muskerrak, kaioak, usoak, beleak, arratoiak... ere ehizatzen ditu, lurralde eta urtaro bakoitzean espezie ugarienera moldatzeko gaitasuna du (Cramp eta Simmons, 1980). Tarteka sarraskiak ere jaten ditu (Avella, 1977). Tamaina handiko beste hegazti harrapariekin alderatuz hegazti asko ehizatzen ditu, bere hego motz eta zabalek eta buztan luzeak eskaintzen dioten maniobrabilitateari esker (Parellada et al., 1984).

Urrian jada ikus daitezke Bonelli arranoak adartxoak habiara garraiatzen, bi sexutakoek egiten dute hori. Eztei-hegaldiak azaroan hasten dira, eta kopulak abenduan hasi eta apirileraino luzatzen dira (Real, 1982). Bere izaera termofiloarekin harrigarria den arren espezie goiztiarrenetakoa da ugal garaia hasterakoan; aipatutako errunaldi goiztiarrena urtarrilaren 15ekoa da eta berantiarrena apirilaren lehenengo astekoa. Inkubazioa emeak egiten du ia esklusiboki, beste hainbat hegazti harraparitan bezala arrak ez du ia parterik hartzen (Arroyo et al., 1976). 

135 lagineko ikerketa batean ikusi zen, errunaldi bakoitzean 1,9 arrautza jartzen dituztela bataz beste. Inkubazioak 37-41 egun irauten du, asko jota 46 (Arroyo et al., 1995).

Txitoek jaio eta 60-67 egun igarotzen dituzte habian (Arroyo et al., 1976). 57-95 egunez izaten dute gurasoekiko dependentzia, eta lehenengo aldiz hegan egitetik 77-113 egunera uzten dute jaio ziren lurraldea (Real et al., 1998).   

Leku berean igarotzen du urte osoa, baina fideltasuna murriztu egiten da ugalketaren ostean (Cramp eta Simmons, 1980). 

Beste hainbat hegazti harraparitan gertatzen den legez, banako gazteek gurasoen lurraldea utzi eta dispertsioari ekiten diote; fase horretan behin-behineko bizilekuak erabiltzen dituzte, harrapakin ugarikoak eta bidaliko dituzten bikote lurraldekoirik ez dagoenak (Real et al., 1996). Badirudi Penintsularen iparraldeko populaziotako gazteek hegoaldera dispertsatzeko joera dutela, eta horrek arazoak eman ditzake iparraldeko populazioak berritzeko garaian (Cadahía et al., 2005).

Espezie lurraldekoia da, eta zona batzuk bereziki erabiltzen ditu bere lurraldearen baitan; hala ere, bikotearen lurraldea oso ondo ezagutzen den lekuetan, ohikoa da helduak bertatik urrun aurkitzea ehizatzen, kasu batzutan 20 km-tik gora (Ontiveros, 2007).

Iberiar Penintsulan hainbat hegazti harrapari aipatu dira Bonelli arranoak utzitako habiak erabiltzen: arrano beltza (Aquila chrysaetos), sai arrea (Gyps fulvus), belatz handia (Falco peregrinus)... eta Bonelli arranoa ere aipatu da arrano beltzaren habia erabiltzen (Ontiveros, 2007).

Arrano beltzarekin duen elkarrekintzak eztabaida ugari piztu du, autorearen arabera lehiatu egiten direla edota elkarri eragin gabe bizi direla irakur dezakegu. Belatz handiari dagokionez, bikoteek distantzia handiagoa mantentzen dute haiekiko espezie bereko bikoteekiko baino (Gil-Sánchez, 1999).

Bera harrapakina izatea oso arraroa da, baina aipatu dira, hontza handia (Bubo bubo) gaztetxoak ehizatzen (Real eta Mañosa, 1990) eta lepazuria (Martes foina) arrautzak lapurtzen (Ontiveros, 2007).   

Baditu parasito batzuk: Salmonella generoko bakteriak (Reche et al., 2003); Trichonomas gallinae protozooa, txitoei trichonomasia eragiten diena (Real et al., 2000), eta Craspedorrhynchus fasciati malofagoa (Gallego et al., 1987).