Ia mundu guztian hedaturik dagoen hegazti eder hau, hainbat eta hainbat herrialdetako istorio eta mitologiatan agertu den animalia izan da.
Hotz zuri heldu eta gazteak oso antzekoak dira itxurari dagokionez. Bizkarraldea eta hegoen goialdea gorrixkak dira, gris eta urre koloreko tonalitateekin batera. Burua horixka izan ohi da, goialdean gris tonalitate batzuk agertzen diren arren. Zuri-urre koloreko luma txikiz estaliriko bihotz formako aurpegia izan ohi dute. Tripa aldea eta hegoen behealdeak zuriak dira, hainbat puntu beltz agertzen direlarik. Hankak gorputzetik asko bereizten dira eta zuriak izan ohi dira.
Hontz zuria mundu guztian oso zabaldurik dagoen hegaztia da. Bi poloak, Alaska, Saharako basamortua eta Asia erdialdean ezik, gainerako leku guztietan aurki baitaiteke. Europan, ia lurralde guztian aurkitu daitezke, Eskandinavia eta Europa ekialdea salbu. Euskal Herriko ingurune ia guztietan agertu ohi da, baita ingurune zingiratsuetan ere.
Europako mendebaldeko populazioak sedentarioak dira, ez dute migratzen. Iparraldeko hontza zuriek berriz bidaia luzeak egiten omen dituzte, elkagai bila batez ere. Ezin esan, ordea, migratzaileak direnik.
Ingurune ia guztietan aurki daitekeen hegaztia da, normalean 1.500 metrotik beherako altueretan.
Askotariko lekuetan eratzen dituzte habiak txori hauek: enborretako zuloetan, harkaitzetako arrakaletan... Halere, bizileku erabilienak gizakiak eraikirikoak izan ohi dira, baserriak, elizak eta baita eraikuntza modernoak ere. Ez du habiarik eraikitzen, eta arrautzak zuzenean lurrean pausatzen ditu, nahiz eta egagropila eta bestelako hondakinak jartzen dituen arrautzen azpian apur ez daitezen. Errunaldia martxoa inguruan hasten da eta ekaina erdialdera arte iraun ohi du. Urtean bi errunaldi burutu ditzakete.
Hegazti hauek, batez ere, mikrougaztunez (saguak, arratoiak, satorrak), anfibioz (igelak, apoak) eta intsektuez elikatzen dira. Hala ere, hegazti batzuk ehizatzen dituzte.
Ugalketa garaia martxotik urrira bitartean luzatzen da, baina gizakitik gertu bizitzeak elikagaia errazten dionez eta habia leku ezkutuetan egiten duenez hontza zuria gai da urte osoan ugatzeko.
4-7 arrautza erruten dituzte eta 30 egun ingururen buruan txitak jaiotzen dira. Honen ondoren, elikagai nahiko badago bigarren errunaldi bat ere egon daiteke. Txitak ez dira guztiak aldi berean jaiotzen, eta jaiotze ordena horrek elikatzeko hurrenkera markatuko die. Elikagaiak emeak zein arrak ematen dizkiete txitei, baina emea izaten da ehizakinak zatitzeaz eta txitei mokora emateaz arduratzen dena. Txitek 50-55 egun dauzkatenean hegan egiteko gai dira. Burujabetza, berriz, 2-3 aste beranduago lortzen dute.
Hontza gehienak bezala, hontza zuria gautarra da. Hala ere, zenbaitetan ilunabarra baino apur bat lehenago ere ikusi daiteke hegan. Hegoen aurrekaldean, hegan egitean haizearen kontra egiten duen aldean, luma berezi batzuk dauzka (hontza gehienek bezala) eta horri esker hegaldi isilak egiten ditu, ehiza izugarri erraztuz.
Ez dute ia etsai naturalik. Hala ere, hontz handia (Bubo bubo) bezalako hegaztien harrapakin izan daitezke kasu zehatz batzuetan.
IUCN erakundeak mundu mailan mehatxurik gabe sailkatzen du. Arrazoiak honakoak dira: oso banaketa eremu zabala du, eta banaketa eremu horretan ez da populazioaren % 30a baino gainbehera handiagorik ikusi; gainera, populazioa oso handia da (10.000 ale heldu baino gehiago).
Garai batean baserrietako eta herri txikietako oso ohiko biztanlea zen. Azkenaldian, ordea, landa eremua izugarri aldatu eta biztanleria asko murriztu da, eta badirudi horrek hontza zuriari eragin liezaiokeela. Horregatik Interes Bereziko espeziea da Espainiako Espezie Mehatxatuen Katalogoaren arabera eta Hegaztien Liburu Gorriak "mehatxuan" sailkatzen du.