Tamaina handiko saguzarra da, Myotis myotis generokidearen oso antzekoa, kopetako orban zuririk ez duen kasuetan, batez ere. Banaketa zabala du baina ez da oso ugaria, eta Euskal Herrian ez dira kolonia asko aurkitu. Iberiar penintsulan 50 kumatze-kolonia ezagutzen dira eta zaurgarri kontsideraturiko espeziea da. Urte luzetan zehar zenbait autorek M. myotis espeziearen subespezie kontsideratu dute, M. myotis oxygnathus izenarekin.

Arratoi-belarri handiaren (M. myotis) oso antzeko espeziea da, baina tamaina apur bat txikiagoa du. Besaurrearen luzera 50,5–62 mm bitartekoa da, eta pisua 18,0–29,5 gramo bitartekoa. Bi ezaugarrietako balioak M. myotisenarekin gainezartzen dira, eta ondorioz, beste ezaugarri batzuetara jotzea ezinbestekoa da identifikazioa burutzeko. Saguzar arratoi-belarri ertainen % 95ek, gutxi gorabehera, orban zuri bat ageri ohi du kopetan. Gainerakoan, kolorean zein kranioaren egituran oso antzekoa denez, orbanik ez duten aleekin identifikazioa asko zailtzen da.

Europan mediterraneo inguru guztian eta Asia erdialdean hedaturik dagoen espeziea da. Hegoaldeko muga Mediterraneo itsasoak, Arabiako basamortuak eta Himalaya mendikateak jartzen dute. Iparraldean, berriz, Suitza, Austria, Eslovakia, Kaukaso mendikateak eta Gobi basamortuak mugatzen dute. Ekialdeko muga Txina eta Kaxmirren du.

Iberiar penintsulan duen banaketa ez da guztiz ziurra, urte luzetan zehar identifikazioarekin izandako arazoek asko zaildu baitute espeziearen egoera zehatza zein den jakitea. Euskal Herrian Araba eta Nafarroan aurkitu izan dira kolonia ugarienak, baina Bizkaian, Gorbeiako mendigunean, Arratia-Nerbioien, Durangaldean, Enkarterrietan, Gernikan, Bermeon, Plentzian eta Mungian; eta Gipuzkoan, Aizkorrin, Deba garaian, Goierrin, Tolosaldean eta Urola kostan ere ikusi da (Balcells 1971). 

Estepa eta larreetako espeziea da, sekundarioki segalarre eta larre artifizialetara hedatu dena. Gordeleku gisa lurpeko zuloak erabiltzen ditu, leizeak nagusiki. Kumatze-kolonia gehienak 600 metrotik behera aurkitu izan diren arren, Espainiako Sistema Zentralean 1380 metrora aurkitu da bat. Ale bakanak 2100 metroko altueraraino behatu dira, Sierra Nevadan.

Habitat bereko espezie gehiago

M. myotis generokideak ez bezala, saguzar arratoi-belarri ertainak ortopteroz elikatzen dira –matxinsaltoak eta kilkerrak-, batipat. Hauen ehizarako gleaning teknika erabiltzen du, landare-hostoen gainean pausaturik dauden intsektuak harrapatuz. Kakalardoak ere espezie honen dietaren parte dira, eta hauek ehizatzeko hawking teknika darabil, zuhaitzen adaburuak baino gorago ehizatuz.

Kumatze-kolonia handiak eratzen ditu, abuztu bukaeran sakabanatzen direnak. Hala ere, ez da oso ondo ezagutzen arratoi-belarri ertainaren fenologia, baina uste da Myotis myotisenaren antzekoa izango dela.

Arratoi-belarri handien emeak gregarioak dira eta milakako taldetan batzen dira kumatze garaian. Esan bezala, abuztuan bost emerainoko harenak sortzen dira, kumeak babesteko. Garai honetan zehar, ez dira babeslekuetatik gehiegi aldentzen. Deskribatu den biziraupen maximoa 13 urteetakoa da.

Europan eta Asian migratzaile okasionaltzat hartzen den arren, Iberiar penintsulan ez da horrelako portaerarik behatu. Espezie honen ohiturak nahiko ezezagunak dira, baina arratoi-belarri handiarenaren antzekoak direla pentsatu ohi da. Hala ere, inguru askotan nitxo ekologiko berberak betetzen dituztenez, pentsatzekoa da lehia ekiditeko diferentzia garrantzitsuak izango dituztela, elikadurarena esaterako.

Kumatze garaian, maiz Rhinolophus ferrumequinum, Myotis myotis edota Miniopterus schreibersii saguzarrekin batera ikus daitezke arratoi-belarri emeak.

Bere predatzaile nagusien artean Coluber hippocreppis sugea, eta hontza zuria daude.

Azkenik, arratoi-belarri ertainaren zenbait parasito deskribatu dira: Ixodes vespertilionis kaparra, Ischnopsyllus sp. arkakusoak, Penicillidia dufori dipteroa eta Molinostrongilus alatus nematodoa. Ez da amorru kasurik deskribatu espezie honetan.