Istingor txikia, istingor arruntaren antzeko txoria dugu. Euskal Herrira neguan baino ez da etortzen eta nahiko zaila suertatzen da hau ikustea, bere gorputzeko kolore mimetiko eta izaera lotsatiagatik. Istingor arrunta baino txikiagoa da eta proportzioan, moko motzagoa du honek.

Helduak istingor arrunta baino txikiagoak dira eta mokoa zertxobait motzagoa dute. Luzera 18-25 cm-koa da eta hegoen zabalera 30-41 cm-koa. 33-73 g-ko pisua dute.

Marroi koloreko gorputz orbanduna dute bizkarraldean eta argiagoa azpialdean. Begian zehar marra ilun bat dute.

Hegoak zorrotzak eta estuak dira eta atzealdean dituzten marra horixkak agerian gelditzen zaizkie hegan dagoenean. 

Istingor arrunta antzeko espezieetatik bereizten duen ezaugarri nagusia burugaina da: ez dago marrarik argirik buruaren erdian baina bai bi marra lateral, koro moduko bat osatuz.

Arrak eta emeak nahiko antzekoak diren arren, arren hegoak 119 mm-ra irits daitezke eta emeenak ez dira inoiz 110 mm baino gehiagokoak izango.

Istingor txikiak migratzaileak dira eta sasoi ez-ugaltzailean zehar Britaniar Uharteetan, Europako eskualde atlantiko eta mediterranearrean, Afrikako kostaldean eta Indian bizi ohi dira. Aldiz, kumatze sasoian euren banaketa Europa ipar-ekialdetik Siberia mendebalderaino zabaltzen da.

Euskal Herrian espezie negutarra baino ez da eta nahiko zaila suertatzen da hau ikustea. Martxoa artean kostaldeko herrietan ikusi bada ere, bi behaketa bakarrik aipatzen dira Abran azken 10 urteotan. Gipuzkoan, 1994an aipamen bakarra dago Txingudin eta Araban, azken urteotan bi behaketa bakarrik egin dira: bata 1986an Gasteiz inguruko hezeguneetan, eta bestea, berriz, 1996an Ulibarriko urtegiaren ertzean.

Larre hezeetan, marismetan eta inguru zingiratsuetan agertzen da, maiz istingor arruntarekin batera. 

Habitat bereko espezie gehiago

Lur bigunetan elikatzen dira, mokoarekin jakiak bilatuz edo ikusmenaz baliatuz. Euren dietaren osagai nagusia intsektuen larbak, lur-zizareak, arrak eta barraskiloak dira, baina landaretxoren bat ere jan ohi dute noizean behin.

Kumatzea maiatza eta ekaina bitartean hasten da. Arrek emeak gorteiatzeko altuera handian hegaldiak burutzen dituzte eta zaldi baten trosta gororarazten digun soinua emititzen dute. Habiak eskualde oso hezeetan egiten dituzte baina ez dira oso habi landuak izaten: lastoz estalitako zulo bat lurrean baino ez. 3-4 arrautz erruten dituzte eta 21 egun inguruz inkubatu.

Hegazti migratzailea da eta eskualde desberdinetan bizi da ugal-sasoian eta neguan zehar. Neguan nahiko isila da eta oso ondo kamuflaturik egon ohi da. Predatzailea oso hurbil duen arte ez da hegan hasten eta ordurarte burua makurtu baino ez du egiten (hortik datorkio, hain zuzen, gaztelerako "agachadiza" izena). Isilpean egiten du hegan eta gero landaredian ezkutatzen da berriro.