Geoffroi saguzarra Euskal Herriko kobazuloetan aurki daitekeen Myotis generoko saguzarrik arruntena da. Europa erdi eta hegoaldean, Afrika iparraldean eta Asia mendebaldean hedaturik dago eta Euskal Herriko lurralde guztian aurki daiteke. Askotariko inguruneak erabiltzen ditu ehizarako eta gleaning teknika darabilen Europako saguzar gutxi horietako bat da.

Tamaina txiki-ertaineko saguzarra da 37-43 mm bitarteko besagain-luzera izaten duena; pisua berriz, 8 eta 11 g bitartekoa izan ohi da. Emeak arrak baino handixeagoak dira, normalean. Kolorazio marroiko bizkarraldea du, eta sabelaldea argiagoa izan ohi da, horixka. Espezieari izena ematen dion ezaugarria belarriaren muxarradura da, Myotis generoko gainerako espezieek baino markatuagoa duena. Tragoa motza eta zorrotza da, eta ez da belarriaren muxarraduraren altueraraino iristen. 

Uropatagioaren atzealdean oinetatik luzatzen den ile fin eta urridun kalkaneo zuzena nabarmentzen da.

FM motako ekokokapen-pultsuak erabiltzen ditu, oso altu (140 kHz-raino) hasi eta 20 kHz-raino erortzen direnak. Pultsuen luzera 1,5-4 ms artekoa izan ohi da. Oso zaila da da Myotis generoko antzeko espeziengandik bereiztea, baina orokorrean M. emarginatusen pultsuak gainerakoenak baino frekuentzia altuagoan hasten dira.

Askotariko inguruneak erabiltzen ditu ehizarako, baso ireki-xamarretatik hasi eta ingurune guztiz irekietaraino (Dietz et al. 2009). Sasi-inguruneetan ohikoa da. Itsas mailatik 1800 metroko altueraraino aurkitu da.

Habitat bereko espezie gehiago

Airean harrapa ditzakeen intsektuez gain, gleaning teknika ere erabiltzen du ehizarako; hau da, lurraren edo landarediaren gainean pausaturik dauden intsektuak ehizatzeko gai da (Krull et al. 1991; Schumm et al. 1991). Horrexegatik, intsektuez gain, armiarmek eta opilioiek garrantzia berezia dute espezie honetxen dietan (Goiti et al. 2011). Espezie hau ganadutegietako hormetako euliak harrapatzen ere ikusi izan da (Richarz 1997).

Espezie kabernikola da batez ere, nahiz eta giza eraikinetan ere sor ditzakeen koloniak. Kumatze garaian emeak kolonia handi xamarretan (hamarnaka edo ehunka) elkartu ohi dira, eta maiz beste espezie batzuekin batera sortzen dituzte koloniok; esaterako Natter saguzarra (Myotis nattereri), ferra-saguzar mediterraneoa (Rhinolophus euryale) eta ferra-saguzar handia (Rhinolophus ferrumequinum).

Ehizatzeko gordelekutik 12 km urrundu daiteke (Huet et al. 2002), eta 50 eta 70 ha arteko ehiza-eremua izan ohi du (Krull et al. 1991).

Espezie sedentarioa da, eta udako eta neguko gordelekuen artean ez ditu 100 km-tik gorako mugimenduak egiten (Hutterer et al. 2005).