Asun-tximeleta ninfalido ezagun eta koloretsua da. Atlantikotik Ural mendizerraraino eta Mediterraneo kostaldetik Eskandinaviaraino aurki daiteke, eta Euskal Herrian, Europa guztian bezala, espezie arrunta da. Ez dira asko Euskal Herrian neguan hegan egiten duten espezieak, baina asun-tximeleta horietako bat da.

44-55 mm-ko hego-zabalera duen tamaina ertaineko tximeleta da, eta ez du dimorfismo sexualik; hots, kolore eta forma bera dute arrek eta emeek. Gorputza iluna eta iletsua da. Hegoen goialdea laranja kolorekoa da, hainbat koloretako orbanez hornitua. Aurreko hegoen aurrealdean 3 orban beltz, eta, horien artean, bi orban hori eta orban zuri bat nabari zaizkio, eta e3, e3 eta e4 eremuetan orban bana du; lehenengoa, handia, eta azken biak, txikiagoak. Atzeko hegoaren oinarria eta diskoa marroi kolorekoak dira. Aurreko zein atzeko hegoen kanpo- eta atze-ertzak ilunak dira, eta ertzondoa ingerada beltza dutek kolore urdin-turkesako orbanez horniturik dago. Ninfalido gehienetan gertatu bezala, hegoen azpialdeak kolore kriptikoa du. Aurreko hegoaren oinarria iluna da, eta diskoa eta diskondoa hori kolorekoak. Ertzondoa, berriz, iluna da, eta ertza apur bat argiagoa. Atzeko hegoaren azpialdeko oinarria eta diskoa ilunak dira, diskondoa argiagoa –marra ilunekin-, eta ertza eta ertzondoa aurreko hegoaren oso antzekoak.

Krisalida berdea da hasieran, eta denbora aurrera joan ahala, kolore arrea hartzen du.

Beldarrak ilunak dira jaiotzen direnean, eta arantza-itxurako aterakinak izaten dituzte. Hasieran beltzak diren arren,  hori-beltz bihurtzen dira hilabeteren buruan.

Txikiak eta berdeak dira, ildo zuridunak.

Europa osoan hedaturik dagoen espeziea da, Atlantikoko kostaldetik Ural mendikateraino. Atlantikoko eta Mediterraneoko uharteetan, ordea, ez da alerik aurkitu.

Urte guztian zehar aurki daitezke heldu hegalariak.

Askotariko lekuetan ikusi ohi den arren, mendi-inguruneetan aurkitu ohi da, batez ere. Itsas mailatik 3.000 metrora arte ikusi da hegan. Beldarren elikagai nagusia denez, asunak diren inguruan izaten dira ugarienak (Tolman & Lewington 2008). 

Habitat bereko espezie gehiago

Beldarrak asunez (Urtica dioica, Urtica urens) elikatzen dira, beste hainbat ninfalidok egin bezala, eta landare baten hosto guztiak jatera irits daitezke. Helduek, berriz, hainbat landareren loreetako nektarra zurrupatzen dute, tartean txilarrak (Calluna vulgaris, Erica spp.), karduak (Carduus spp.), San Jose loreak (Primula spp.), eta abar.

Europa hegoaldean 2-3 belaunaldi izaten dira urteko. Martxoa eta urria bitartean egiten dute hegan tximeletek. Espezie hibernatzailea da; hau da, urteko azkenbigarren eta azken belaunaldian sortzen diren tximeleta gehienek negua igarotzen dute, harik eta udaberrian parekatu eta hiltzen diren arte. Negua, batez ere, Salix generoko zuhaitzen enborretako arrakaletan eta zuloetan igaro ohi dute, baina badira eraikuntzetako arrakaletan-eta ikusi diren aleak ere. Hala ere, neguko egun beroetan aktibitatea izan dezakete.

Arrautzak Urtica generoko landareen hostoen azpian jartzen dituzte negua hibernatzen igaro duten emeek martxoa eta maiatza bitartean. Lehenengo belaunaldiko beldarrak maiatzean jaiotzen dira, eta bigarrenekoak, uztaila-abuztua inguruan.

Emeek 80 arrautza inguru jartzen dituzte asunen hostoetan, elkarren ondoan pilatuta, eta 20 eta 100 minutu artean behar izaten dute arrautza guztiak jartzeko. Arrautza-faseak astebete eta hiru aste bitartean irauten du, baldintza meteorologikoen arabera.

Beldar guztiak bateratsu jaiotzen dira eta guztien artean zetazko babes-sare bat eraikitzen dute. Guztira 4 muda izaten dituzten, eta hilabete inguru igaro ostean krisalidatzen dira. Krisalidak, ordea, bakarka jartzen dituzte asunen zurtoinetatik eskegita. Pupa-aldiak 2-4 aste irauten du, ingurune-tenperaturaren arabera.

Sturmia bella euliaren larba parasitikoek dute tximeleta honekin elkarrekintza sakonena. Euliak arrautzak asunen hostoetan uzten dituzte. Asun-tximeletaren larbek euliaren arrautzak jaten dituzte eta euliaren larbak tximeletaren larbaren barnean jaiotzen dira. Euli-larbak beldarraren barne-organoetaz elikatzen dira, eta beldarraren heriotza eragiten dute. S. bellaren larbek beste hainbat tximeletaren larbei ere eragiten dien arren, asun-tximeleta izan ohi da espezierik kaltetuena, bi espezieen fenologia antzekoa baita.